Buon giorno, ik zal eerst de uitslag geven van de subsidie-aanvraag. Er moest nog een copie van de identiteitskaart gebracht worden. Dit heb ik gedaan, voor de zekerheid ook maar een copie van mijn eigen id-kaart meegenomen, en dat was slim……die hadden ze ook nodig!! Maar ik heb de klus geklaard, en wat denk je? Die aardige dame van dat kantoortje had nog een tip, ik kon nog invullen dat ik dit jaar geen subsidie heb gehad, waarschijnlijk krijg ik daar ook nog een vergoeding voor. Dus mijn missie is gelukt. Een ander verhaal is de ziektekosten, waar we nu recht op hebben. Daar hebben we ook een heleboel bezoeken aan diverse instanties moeten afleggen, maar het felbegeerde pasje is vrij snel in ons bezit. We hebben nu een dokter, die twee keer per week spreekuur houdt in een gebouwtje in ons dorp. Even de tijden opschrijven. In nederland kun je bijna overal afspraken maken met instanties, hier ga je er gewoon heen tijdens openingstijden en als je pech hebt zijn er 30 man voor je. Een bezoekje aan zo’n instantie of arts duurt dan ook lang, trek er maar een paar uur voor uit. Onze aannemer laat zich nog steeds niet zien, we zijn zelf druk met het afmaken. Dat gaat aardig goed, en het voordeel is dat mijn moeder nu hier is. Na eerst een paar dagen wennen gaat ook zij aan de slag. Zij krijgt de taak om alle gordijnen te maken, en er moet nog heel veel schoongemaakt worden. En natuurlijk lekker met Riccardo keuvelen, wij moeten nogal eens weg. Gisteren bijvoorbeeld zijn we nog even naar Ikea gegaan in Milaan. Van vrienden een hoge bestelbus geleend en wij op pad. Ruim anderhalf uur heen en dan het winkelen zelf. Op zondag is het heel druk, het regende, dus nog meer volk binnen, en dan sta je dus een uur in de rij voor de kassa. Al met al ben je 7 uur van huis. Maar we zijn geslaagd, we zijn weer een stapje verder. Na het schoonmaken van de appartementen gaan we lekker inrichten, sfeer maken en dan…………..het buitenterrein. Dat is nu een blubberbende, maar het wordt vast wel wat. We doen veel met grind en bloembakken, en natuurlijk gras, maar dat komt nog.En nu nog een laatste nieuwtje…we hebben een nieuw huisgenootje, nee niet mijn moeder, zij is tijdelijk. We hebben  een puppie. Ik heb haar gered uit een erbarmelijke toestand waar ik nog verdrietig van word als ik eraan terug denk. Een vriendin van ons heeft traditionele italiaanse buren, die dus erg veel honden heeft lopen, die aan kettingen zitten. Ze krijgen af en toe een emmer brokken en voor de rest laten ze die honden, katten, konijnen, paarden een beetje aan hun lot over. Zo had er een hondje ineens twee puppies. Die vriendin van mij zag dat en wist dat wij ooit een hondje willen. Ik ben gaan kijken en was op slag verliefd. Ze heet Layla, is een soort ’truffelhondje’, en zat helemaal onder de klitten en modder. Maar nu is ze een plaatje om te zien, lekker wollig en erg lief. Een truffelhondje is niet een echt ras, maar dit soort hondjes zijn goed te trainen om die vreselijk dure truffel op te sporen. Wie weet……..later.