nog even en ‘oud en nieuw’ wordt gevierd. omdat we het moeilijk vinden met grootheden om te gaan, hebben we kalenders en klokken gemaakt om te meten wat passeert. wij bepalen het! en dan zijn we wel wat verongelijkt wanneer de seizoenen zich niet naadloos aan onze verwachtingen houden. vreemde begrippen, ‘oud’ en ‘nieuw’ zo lang nog ergens leven in zit, moet men het wellicht niet als ‘oud’ terzijde schuiven. kijk eens in de nieuwegeinse kringloopwinkel aan de utrechthaven. wat door de één als ‘oud’ werd binnen gebracht, wordt door de ander als nieuwe aanwinst meegenomen.
waar de tijd verstreken leek, wordt het opnieuw de kringloop binnen geloodst. symbolisch is de wand met klokken in de kringloopwinkel. ‘nieuwe tijden’ lijken ze te tikken.
terug naar de viering. net als onze verre voorouders, die wel raad wisten met het joelfeest, vullen we roemers en kroezen, knallen we tegen de boze geesten en kussen we veel meer mensen dan gebruikelijk. ik hoop dat u allen nog lang van de kringloop mag genieten!
kringloop
zo komt een einde aan de dingen
het heeft blijkbaar zijn tijd gehad
de gegeven ruimte is verstreken
zoals ze in jaren was vervat
de tijd leggen we steeds naast ons af
een kalendervel valt neer
en nieuwe worden opgehangen
want van tijd wil men steeds meer
en de tijd, hij woont in klokken
de jaren komen daar bijeen
een tik geeft het verversen aan
straks slaat het twaalf malen één
zo viert men nieuw genoemde jaren
als men oude tijd terzijde legt
suggereert het weerkerend ritueel
dat de mens de tijden knecht
maar tijd bestaat niet, een kringloop is het
waarin het leven slechts verstrijkt
dat is het wat de mensheid vreest
wanneer ze in de spiegel kijkt
© ton de gruijter
