Door de coronamaatregelen is ook de 4 mei herdenking anders dan andere jaren. Burgemeester Frans Backhuijs en Elja Schwarz, voorzitter 4 en 5 mei Comité, hebben namens de Nieuwegeinse gemeenschap een krans gelegd bij het oorlogsmonument. Wij hebben voor u de toespraak die de burgemeester heeft gehouden. Deze ziet u hierboven.
Onze fotograaf Jordi Jupijn trok door Nieuwegein en maakte onderstaande sfeer foto’s van de gevels waar de vlaggen halfstok hingen.
Op dinsdag 5 mei a.s. viert Nederland zijn bevrijding; 75 jaar vrijheid na alle ellende van de Tweede Wereldoorlog. Er werd uitgezien naar veel festiviteiten om te vieren dat we zo’n lange periode in vrijheid hebben kunnen leven. Eén dag vóór de viering herdenkt Nederland de slachtoffers van die waanzinnige oorlog, die wereldwijd tientallen miljoenen slachtoffers heeft gemaakt. Dit jaar gaat het allemaal anders. Het Coronavirus heeft onze vrijheid beperkt. Daarom was er dit jaar een aangepast programma voor de herdenking.
Toespraak in tekst van burgemeester Frans Backhuijs
Door het corona-virus leven wij nu met maatregelen waarvan niemand enkele maanden geleden had bedacht dat deze noodzakelijk zouden zijn. Maatregelen die nodig zijn om te voorkomen dat het virus zo ernstig om zich heen grijpt dat er onbeheersbare situaties in de zorg ontstaan en er nog veel meer mensen gaan overlijden aan het Corona-virus.
Iedereen wilde dit jaar extra aandacht besteden aan het feit dat het 75 jaar geleden is dat Nederland werd bevrijd. De bevrijdingsfeesten gaan helaas niet door. Maar de herdenking vandaag, kan op een aangepaste wijze wel doorgaan; een sobere kranslegging namens de hele Nieuwegeinse gemeenschap door de voorzitter van het 4 en 5 mei comité Nieuwegein en mij. Zoals u ziet worden de kranslegging en de toespraken digitaal verspreid, zodat alle Nieuwegeiners mee kunnen doen met de herdenking. Ook thuis door de vlag halfstok te hangen en door om acht uur vanavond twee minuten stil te zijn.
Wij herdenken in het bijzonder de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog die vielen in de toenmalige gemeenten Jutphaas en Vreeswijk en de inwoners van deze gemeenten die elders omkwamen.
Wij herdenken vandaag ook alle Nederlandse oorlogsslachtoffers. Alle slachtoffers, burgers en militairen, die in het Koninkrijk der Nederlanden of waar ook ter wereld zijn omgekomen of vermoord, tijdens de Tweede Wereldoorlog en daarna, in oorlogssituaties en bij vredesoperaties.
Bij mijn nieuwjaarstoespraak blikte ik vooruit op de viering van 75 jaar vrijheid. Dat we 75 jaar lang in Nederland in vrede, veiligheid en vrijheid leven, is historisch gezien uitzonderlijk lang. Ik sprak de hoop en wens uit dat mijn eerste kleinzoon, die toen nog geboren moest worden, als 75-jarige ook kan zeggen dat hij 75 jaar lang in vrede, veiligheid en vrijheid heeft mogen leven. Eind januari, vlak voor de corona-uitbraak is hij geboren. Hij zal zich er later niets van herinneren. Maar wij kunnen hem over een aantal jaren wel vertellen dat het corona-virus ons leven behoorlijk veranderde begin 2020. Voor hoe lang, dat weten we niet. Laten we hopen, dat stap voor stap, maatregelen die nog noodzakelijk zijn, kunnen versoepelen.
De situatie nu is op geen enkele manier te vergelijken met de vreselijke dingen die in de Tweede Wereldoorlog gebeurde. Toen werden mensen ernstig in hun vrijheid beperkt, zowel in vrijheid van denken als in doen. Ook werden mensen vanwege afkomst en geaardheid vermoord. Nu worden we slechts voor een deel beperkt in wat we kunnen doen. Gelukkig leven wij nog steeds in een land van vrede, veiligheid en voor nu even een beetje minder vrijheid om te gaan en staan waar we willen. Maar een land waar je vrij bent om te denken wat je wil en waar alle meningen gehoord mogen worden.
Het nationale 4 en 5 mei comité heeft al een paar jaar als thema: “Geef vrijheid door”. Dat is niet voor niets. Wij moeten steeds weer aan elkaar en volgende generaties vertellen hoe belangrijk vrijheid is. Het gaat om de vrijheid van denken en doen. Maar ook in het besef dat vrijheid ook zijn grenzen heeft. Als de vrijheid van de ene mens ten koste gaat van de vrijheid van een ander, dan moet daar een grens getrokken worden. In een democratie hebben daarover het gesprek.
Om in vrijheid te kunnen leven is het ontbreken van angst eveneens belangrijk. Verleden jaar sprak ik er over dat er vanuit verschillende groepen gedreigd wordt met geweld, in eigen land, in Europa of elders in de wereld. Zelfs als er niets gebeurt zorgt alleen de dreiging al tot bezorgdheid en angst.
Nu zie ik soms ook de angst bij mensen toenemen door de gevolgen van het corona-virus. Angst om ziek te worden of erger, angst om je baan en inkomen, angst om hoe het moet met je bedrijf. Het zijn wat mij betreft reële angsten. Angst kan er voor zorgen dat wij ons minder vrij voelen. Met deze angst moet rekening gehouden worden bij te nemen besluiten. Graag willen we dat mensen minder angst voelen en meer vrijheid ervaren.
Ook zelf kunt u een bijdrage leveren, door te beseffen dat iedere keuze die je maakt niet alleen iets voor jezelf betekent, maar dat je eigen keuze ook gevolgen heeft voor anderen. Echte vrijheid betekent dan dat je een keuze maakt waarbij je ook rekening houdt met de gevolgen voor anderen. En nu betekent het dat we allemaal een stapje terug doen om te gaan of staan waar we willen.
