op een tamelijk zomerse dag eens wezen kijken in het park kokkebogaard. een fascinerende naam, waar zou die vandaan komen? een mooi stuk groen, rustig gelegen aan de nedereindseweg, althans, dat was de kant waar ik vandaan kwam. het voelt daar als van vroeger. en dan moet je even wat bebouwing wegdenken. ik moest even stilstaan bij een stukje waar een pad onder wilgenbomen verdwijnt.

kokkebogaard

nog geen fractie van een dagtocht
de loop van middenhof naar zuilenstein
totdat het groen van kokkebogaard
je even uit de tijd doet zijn

hier duikt een pad het donker in
onder gulgegroeide wilgenkragen
fier zijn de bomen en ongeknot
zodat ze licht de schaduw dragen

zo nodigt het tot rondgaan steeds
en zo dwaal je van je route
wat ruist de kokkebogaard zacht
en wat groent het voor de voeten.

© ton de gruijter