Kalm aan??

Sarkozy of Royal. De Fransen kiezen een nieuwe president. Op dit moment (zondagmiddag) is het nog spannend. Durven de Fransen het aan met Royal of kiezen ze voor (schijnbare) zekerheid? Wat betekent het voor de verdeelde samenleving, voor de haat in de banlieus? Ik vond het einde van het debat vrijdag erg indrukwekkend. Royal die zich oprecht boos maakt over het onrecht in de samenleving en weigerde om het rustiger aan te doen. "Je ne calmerais pas". Het zou het motto van iedere politicus moeten zijn. Besturen betekent samenbinden, niet groepen tegen elkaar uitspelen. Daarover mag je je terecht boos maken. Natuurlijk: waar problemen zijn, moeten we die aanpakken, niet wegkijken. Overlast móet aangepakt worden. Onze fractie wilde daar overigens vorige maand in de gemeenteraad ook een duidelijke sanctie op zetten, maar stond daarin vrijwel alleen. Maar groepen afschrijven, dat schaadt het land en iedere inwoner. Oplossingen zoals van Geert Wilders lijken aantrekkelijk, omdat ze simpel zijn. Het is niet mijn keus. Een groep als zondebok gebruiken voor alle problemen in ons land, is niet alleen te gemakkelijk, maar uiteindelijk levensgevaarlijk. Ik ruim deze week wat oud archief op. Ik vind mijn agenda van 2002. Ik blader terug naar 6 mei 2002. Een verkiezingsavond. De avond van de moord op Fortuyn. Hebben we, heb ik daarvan geleerd? Ben ik als raadslid genoeg bezig met wat mensen in de stad echt interesseert? Ik blader terug in mijn agenda van twee weken. Gesproken met de Sportraad over onderhoud van accommodaties, winkeliers van Cityplaza over de toekomst van de middenstand, medewerkers van de afvalinzameling.  Vrijdagavond dodenherdenking bij het (weer herstelde) monument. Indrukwekkende gedichten van jongeren. Genoeg stof om mee aan de gang te gaan.Kalm aan? Dacht het niet.