Verwacht nu even van mij geen sneer of laag-bij-de-grondse opmerking over Jopie, onze rode reus. Hij siert trots het Galecopperpark en verdient een serieuze kans. Atelier van Lieshout en alle andere betrokkenen hebben de plaatsing van het kunstwerk met verve aangegrepen om het kunstbeleid van de gemeente Nieuwegein nog eens in het zonnetje te zetten.De kunst in Nieuwegein heeft de komende jaren weer wat extra’s te besteden en ik ben dan dus de laatste om daar flauw over te doen. Natuurlijk zal ik de invulling en besteding van het geld nauwlettend blijven volgen. Niet vanuit een diepgeworteld wantrouwen, maar gewoon omdat er zoveel moois te doen is met en rondom kunst.Ik krijg nogal eens werk toegestuurd van beginnende kunstenaars met het verzoek daar iets zinnigs over te zeggen. Dat is de vraag zoals hij gesteld wordt, maar vanzelfsprekend verwacht de vragensteller bij voorkeur een positief en bemoedigend antwoord. Dan zijn ze bij mij wel aan een vertrouwd adres, want ik heb de neiging om kunst vooral klein te houden. Er wordt ontzettend veel kunst gemaakt in de wereld en het is veel te simpel om te roepen dat een groot deel daarvan niet voldoet aan de criteria.Bestaan er eigenlijk wel criteria voor het toetsen van kunst? Is de weergave en neerslag van de diepste roerselen van de ziel op papier of doek niet per definitie al kunst? Ik geloof in heel simpele instrumenten om kunst te beoordelen. Dat wat de kunstenaar maakt moet bij anderen emotie oproepen; het moet hen raken. Dan heb je al voldaan aan het belangrijkste principe van de kunst. Daarnaast kun je kijken naar de technische kwaliteiten van het werk, maar dat ligt al direct een stuk moeilijker. Een karikatuur, in twintig minuten getekend onder de Eiffeltoren of op Montmartre, mag je wat mij betreft betitelen als kunst. Een volstrekte vreemde die, tot genoegen van de opdrachtgever, een vrije interpretatie geeft van hij ziet, is een kunstenaar.Dat zegt natuurlijk niets over de mate van verkoopbaarheid. Die ene karikatuur is alleen van waarde en belang voor die ene opdrachtgever, niet voor een groter publiek. Karikaturen van bekende mensen worden makkelijker herkend en zijn, in die zin, kunst voor een breder publiek. De mogelijke opsomming is bijna eindeloos en de discussie over wat kunst nu eigenlijk is, wordt ook al eeuwen gevoerd.Zelden overigens door de kunstenaars zelf. De discussie vindt vooral plaats binnen een vrij selecte groep van mensen die kunst vooral waardeert vanwege de materiële waarde. Dat zijn de kunstkenners die bijna zoals de beurs dat doet met aandelen, de waarde van kunst bepalen door vraag en aanbod. Die invalshoek is de mijne niet.Ik geniet vooral van de kleine kunst en de kleinkunst. Vooral niet te pompeus en te ingewikkeld, maar gewoon werk dat mensen maken vanuit hun hart en ziel. Daar zie ik toekomst in en voel ik verwantschap mee.Er wordt kunst van onschatbare waarde gemaakt in kleine achterkamertjes en aan de keukentafel. Ontroering, trots en warmte vormen een belangrijke voedingsbodem voor de kunst. Erkenning doet elke kunstenaar opbloeien. Zolang grootschalige projecten zoals onze Jopie bijdragen tot een klimaat waarin een ieder zich vrij kan voelen om met haar of zijn eigen kunst bezig te zijn, kunnen er wat mij betreft geen Jopies genoeg zijn.Afrodite