Nee, beste lezer, dit gaat nu eens niet over hondenstront. Alhoewel…, een heel klein beetje, maar alleen om mijn punt duidelijk te maken. Dit verhaal gaat over hoe de Opper Groen Beheerder van de gemeente (hierna te noemen de heer OGB) het normaal vindt dat een groep inwoners van Nieuwegein frequent door grote hoeveelheden stront moeten lopen.
Stelt u zich eens voor dat u ’s ochtends de deur uitgaat en voor uw tuinhek op iédere stoeptegel een vieze hondendrol vindt. Ja, inderdaad, getverdekke! Dit is de situatie in de honden-LOSLOOP-plekken in onze gemeente. Alleen zijn de drollen dan vele vierkante meters zompige schapendrollen.
Dit verhaal gaat over schapenstront. Deze is sinds een aantal jaren in enorme hoeveelheden te vinden in de honden-LOSLOOP-gebieden. Let op de hoofdletters. Het gaat dus niet om plekken waar honden aangelijnd mogen komen en waar opruimplicht is, maar om plekken die notabene door de gemeente zelf zijn aangewezen als honden-LOSLOOP-gebieden.
Wat is nu het probleem?
In Nieuwegein is een ambtenaar, de heer OGB, die denkt dat inwoners van Nieuwegein schapen erg leuk vinden. En daar heeft hij absoluut gelijk in. Het vreemde is echter dat het weiden van die schapen juist precies plaatsvindt op de door de gemeente aangewezen hondenlosloopgebieden. En nergens anders!
Passanten, die de schaapjes zien staan, zijn zonder uitzondering erg ingenomen met de pittoreske beestjes. En dat begrijp ik beslist. Echter, de mensen die gebruik moeten maken van de hondenlosloopgebieden, vinden de schaapjes óók leuk, maar NIET in de hondenlosloopgebieden.
De schapenstront veroorzaakt veel problemen:
• hondenuitlaters moeten door de stinkende stront waden,
• degenen, die daar geen zin in hebben, wijken uit naar de woonwijk om hun hond te laten poepen (een zeer ongewenste situatie),
• schapen en hun uitwerpselen kunnen schadelijk zijn voor de gezondheid van onze honden
• de hond kan een elektrische schok krijgen van het hek en in paniek de wijk in vluchten, met alle gevaren van dien,
• de begraasde velden hebben ernstig te leiden (i.p.v. gras met leuke kruiden, zoals smeerwortel, hebben we nu een kaalgevreten vlakte waar de distels welig tieren),
• kortom, wij kunnen niet veilig lopen in een notabene door de gemeente officieel aangewezen losloopgebied.
Protesten van de gebruikers van deze gebieden worden door de heer OGB afgedaan met: “Er protesteert niemand (dus wel), iedereen vindt schaapjes leuk (absoluut, maar niet op de honden-LOSLOOP-velden), de stront valt best wel mee (niet dus), de honden worden er niet ziek van (is meneer dierenarts?)”
Vraagje: ‘Hanteert onze gemeente objectieve criteria welke hoeveelheid stront per vierkante meter nog acceptabel is voor de inwoners om doorheen te lopen? Is wellicht de heer OGB door de gemeente aangesteld om objectief te bepalen in hoeverre het voor bezoekers van de honden-LOSLOOP-velden nog acceptabel is om door de stront te lopen?’
Volgens de heer OGB is de stront binnen een paar weken weg (niet waar). Hij meent dat de ingedroogde stront door vogels wordt aangepikt en zo verdwijnt. Ah, dus dan mogen wij gedurende de tijd dat de vogels daarmee bezig zijn in het fijnstof van de schapenuitwerpselen lopen. Waar iedere gemeente fijnstof probeert te weren, geldt dat kennelijk niet voor de plekken waar hondenuitlaters hun hond los mogen laten lopen. En trouwens, één regenbuitje en deze theorie gaat niet meer op. Dan veranderen de eerder droge plakkaten in een zompige, stinkende massa, waar je zo fijn op kan uitglijden. U ziet vast wel voor zich in wat voor toestand je daarna thuis komt.
En als al deze argumenten niet helpen, vertelt de heer OGB mij dat het nu eenmaal jaren geleden zo is besloten en dus gaan we er lekker niets aan doen. (Het woord “lekker” komt overigens uit mijn koker; om mijn gevoel erbij aan te duiden.)
Nu ik dit schrijf staan de schapen alweer voor de derde keer sinds het voorjaar op “mijn” veld. De stront van de vorige rondes is nog lang niet verdwenen en dat zal ook niet gebeuren gedurende de winter. Het gras van alle omringende velden, zoals de uiterwaarden, is machinaal gemaaid, maar alleen het hondenlosloopveld is overgeslagen, want daar moeten immers de schapen op.
Terwijl het zoveel eenvoudiger zou zijn de schapen op de omringende velden te zetten, alleen het hondenlosloopveld te maaien en dit veld te gebruiken waartoe het door de gemeente is aangewezen: om honden op los laten lopen.
Nog even terug naar waar ik mee begon. Zodra er een hondendrol op een kinderspeelveld ligt, is iedereen furieus (terecht). Zodra er kilo’s drollen op het hondenspeelveld liggen, mag dat kennelijk wel. Als ik een hondendrol op de weg niet opruim, krijg ik een boete (terecht), maar de herder krijgt geld toe om de hondenspeelplekken te bevuilen met schapendrollen.
Begrijpt u dat ik het spoor bijster ben?
Met vriendelijke groet,
Jantine met de Pet
Uw bijdrage
Heeft u ook een pet op of meerdere petten of helemaal geen pet op, maar zit u wel iets dwars of wilt u uw ongenoegen óf genoegen delen met onze lezers? Dat kan! Stuur uw verhaal naar onze redactie en Jan of Jantine gaat ermee aan de slag. Wij spreken algehele anonimiteit af, daar is deze rubriek voor. Gegarandeerd!
Lieve lezeressen en lezers,
Stelt u zich eens voor: u woont in een versteende omgeving in de randstad. Daar, waar de natuur bestaat uit betegelde tuinen, strak gemaaide grasstroken en waar kinderen naar een kinderboerderij worden gebracht om een geit, een koe of een schaap te kunnen zien.
Stelt u zich eens voor dat er dan, aan de randen van zo’n versteende woonomgeving, plotsklaps (hoewel aangekondigd in de lokale pers) een heuse schaapskudde met een echte schaapsherder, vergezeld van zijn trouwe hondjes, verschijnt die op natuurvriendelijke wijze grote delen van het zo broodnodige randstedelijke groen komt onderhouden. Gewèldig! Geen lawaaimakende motorgrasmaaiers die de toch al zo vervuilde lucht in dat randstedelijk gebeuren verder vervuilen. Geen saaie, strakke grasvelden waar bloemen noch insecten (vlinders!) kunnen gedijen maar èchte natuur.
Natuur overigens, waar wij allen, wanneer de herder met behulp van zijn hondjes, zijn kudde heeft verweid alle bewoners van het randstedelijke gebied gebruik van kunnen en mogen maken. Waar kinderen kunnen spelen. Waar mensen kunnen barbecuen. Waar de gemeente het toestaat dat anderen er hun hond los mogen laten lopen en er geen opruimplicht geldt.
Dan verschijnt er ineens een ingezonden brief van ene Jantine met de Pet die boos is op de gemeente omdat de schaapskudde zich ook op de ‘honden-losloop-plekken’ begeeft. Dat nu, zo vindt Jantine, hoort niet. Die gebieden zijn voor de hond. Daar mogen honden rennen en poepen. Dat heeft de gemeente zo bedacht en daarom mogen daar in Jantine’s optiek geen schapen lopen. Want die poepen maar raak, dat is stoffig of zompig, daar wordt de hond ziek van.
Lieve Jantine, eind juni werd er, ook voor de schaapsherder totaal onverwacht en heel erg laat, een lammetje geboren binnen de kudde. Dat was een mooie gelegenheid om eens wat langer met de herder te praten. Een eye-opener, want ik wist bijvoorbeeld niet dat schapen zo slim zijn dat zij pas na de langste dag van het jaar (21 juni) aan brandnetels en distels beginnen. Pas dan zijn deze planten goed verteerbaar. En warempel, het klopt! Ook wist ik niet dat de kudde bepaalde plekken even niet mag begrazen omdat daar nu planten (dankzij de begrazing door de schaapskudde!) groeien die in Nederland beschermd zijn.
Maar wat ik evenmin wist, en wat ik onbegrijpelijk vind, is dat er mensen zijn die de herder voor van alles en nog wat uitmaken. Die scheldkanonnades vergezeld van het K-woord aan de herder richten. Die nu en dan de herder zelfs fysiek bedreigen. En dat alleen maar omdat de schapen hun drolletjes op de weg laten vallen wanneer ze van de ene naar de andere plek worden verweid. Of omdat de schapen hun poepjes laten vallen daar waar ze grazen en daarmee de natuur op natuurlijke wijze verrijken. Of omdat ze van mening zijn dat hun viervoeter ziek wordt van de schapoen, hun drolletjes, de geur die ze verspreiden.
Lieve Jantine en collega-honden-bezitters, je hóeft niet door een zojuist begraasd gebied te lopen, daar kies je zelf voor. Er zijn voldoende paden langs de losloopgebieden waar geen schapenpoepjes liggen.
Daarnaast is een gebied waar honden zonder opruimplicht los mogen lopen niet een voor honden gereserveerd gebied zoals je dat in andere gemeentes wel ziet: een omheind gebied waar honden hun gang kunnen gaan (hondenspeelveld). Uitwijken naar een woonwijk om daar de hond zijn/haar behoefte te laten doen mág, maar ruim de rommel dan op. Dat laatste gebeurt veel te weinig. Doet de hond zijn behoefte dan kijkt het baasje/bazinnetje ‘toevallig’ de andere kant uit en waag het niet om te vragen alsnog de troep op te ruimen. De bejegening is dan overeenkomstig die welke de schaapsherder ten deel valt.
Dat schapen en hun poepjes schadelijk kunnen zijn voor honden klinkt me vreemd in de oren. Bij elke kudde lopen immers meerdere honden, zonder ziek te worden.
De begraasde velden worden niet armer, maar juist rijker en zorgen voor een rijke flora en daarmee een uitgebreidere fauna.
De hond, zo stel je, kan een elektrische schok krijgen. Dat kán, maar is het dan niet aan de bazin/baas om dat voor te zijn en de hond terug te roepen? Is dat niet de verantwoordelijkheid die de eigenaar van de hond draagt?
En dan, niet veilig kunnen lopen in een officieel losloopgebied: daarmee claim je het grootste deel van de gemeentelijke randen als zijnde een gebied dat aan de hond toebehoort. Nee, Jantine, in die gebieden mág de hond los en kán de hond, net als ieder ander wezen vrij rond banjeren. Maar niet zonder dat de eigenaar van de hond verantwoordelijk is en blijft voor het dier.
Jammer dat je, zoals je zelf schrijft, het spoor bijster bent Jantine. Maar ik zie, hoor en ruik liever de niet-fijnstof veroorzakende schaapskudde dan de wèrkelijk fijnstof veroorzakende, lawaaierige, dieselverbrandende motorische grasmaaiers.
Met vriendelijke groet,
Karin Muts