het oudste beeld in de gemeente nieuwegein is het monument voor de gevallenen.
namen van hen die vielen gebeiteld in de sokkel, het beeld zelf vol symboliek met betrekking tot vrede en het afleggen van onvrijheid. wees eerlijk, we staan er in het dagelijks leven niet bij stil. vrijheid is net zo vanzelfsprekend als ademhalen. maar dat geldt niet voor onze ouderen, ouders, grootouders. zij hebben hier meegemaakt wat we nu slechts van journaalbeelden kennen als iets wat elders op de wereld voorkomt. vrijheid vanzelfsprekend? wellicht, maar o zo belangrijk. en wat belangrijk is, moet je respecteren, moet je bij stil staan, moet je koesteren en als diepe, diepe waarde aan je omgeving en kinderen doorgeven. noem de oorlog zo u wilt geschiedenis, vrede en respect dienen van alle tijden te zijn.

ik sta hier twee minuten stil

het vraagt mij twee minuten maar
ik lees de namen in de steen
herken ze niet, ik maak alleen
uit eerbied hier mijn stil gebaar

respect voel ik in deze tijd
dat vrede hier gemeengoed is
en verder slechts geschiedenis
bezettingsmacht, vijf jaren strijd

ze hadden vrienden kunnen zijn
met man of vrouw van d’and’re kant
maar dat was toen vijandig land
en leven had een dunne lijn

ik weet niet beter, ik ben vrij
maar dat gold niet zo’n stenen naam
dus kom ik hier met u tesaam
en denk aan hen, de vierde mei

© ton de gruijter