ik ben katholiek opgevoed. dat zal ongetwijfeld een rol spelen bij de schoonheid, die ik in kerken kan zien. maar daarnaast is een kerk puur in bouw en inrichting als kunst te ervaren. een mooi voorbeeld is de barbarakerk in vreeswijk. ooit bezocht ik daar een uitvaartdienst. een familielid zong het ‘ave maria’. onderstaande tekst is een ode aan zowel de barbarakerk als aan de menselijke stem
ik ben naakt
een oude kerk
een zware deur
en langzaam komt
de wierrookgeur
en heiligen
in steen gevat
een priester
loopt op tegelpad
en glas in lood
tempert licht
en schijnt diffuus
op mijn gezicht
een vrouw staat op
en zingt een lied
dan welt in mij
‘ik weet ’t niet’
zij is geen vrouw
een engel even
en het gezang
vertraagt m’n leven
en ik ben naakt
zo eerder nooit
alsof een werk
hier wordt voltooid
en ik ben naakt
zijn aangezicht
een eeuwig moment
ben ik verlicht
‘ja, jij’ zegt god
en op m’n huid
rilt het nu,
en het lied is uit
ik kleed me weer
in mijn bestaan
en nooit zal hij
mij naaster staan
© ton de gruijter. (uit de bundel ‘meer dan broos’, 2009)
