Hij zat op een bankje in winkelcentrum Cityplaza in Nieuwegein, zij kwam door de schuifdeuren naar binnen. Ze hadden elkaar nooit eerder gezien, maar hij stond op, gaf haar een hand en zei: “Dag mevrouw!” Zij zei: “Dag meneer!” Nu, anderhalf jaar later, gaan ze trouwen. Hij is bijna 84, zij bijna 77. Anke van Bergen van ‘Ankers van Waarde’ sprak met Willem Klomp en – nu nog – Gerda van Oostrom voor de Zenderstreeknieuws.
De heer Klomp: “Enkele jaren geleden werd ik weduwnaar, na ruim 50 jaar huwelijk. Dat gaf veel verdriet, maar ik kon de tijd niet terugdraaien. Ik ben weer gaan sporten en kaarten en ondernam veel met mijn vier kinderen; ik ben nu eenmaal het liefst onder de mensen.” Mevrouw Van Oostrom: “Ik was vijf en een half jaar weduwe en had mijn leven inmiddels weer aardig op de rit. Ik volgde computercursussen, was druk met verschillende hobby’s en was blij met mijn IJsselsteinse appartement, dat ik twee jaar daarvoor had gekocht.” Tot ze elkaar ontmoetten in Cityplaza.
Meneer Klomp vond haar leuk, “maar verder was er niks.” Mevrouw Van Oostrom had gelijk vlinders in haar buik en dat zou ze laten merken: “Hij had zijn naam en adres genoemd en dat heb ik naderhand snel op een kaartje geschreven.” Ze besloot een briefje in zijn brievenbus te doen in Benschop: ‘Ik vind u een zeer charmante man en ik zou wel een kopje koffie met u willen drinken.’ Dat sloeg aan bij de heer Klomp.
Daarna is het snel gegaan. Sinds een half jaar wonen ze samen in een nieuwbouw-appartement in Benschop, met nieuwe meubels. “We wilden een nieuwe start maken.” En nu gaan ze trouwen, hij als oudste bruidegom van Benschop. “Dan kan ik Gerda eindelijk voorstellen als ‘mijn vrouw’ in plaats van als ‘mijn vriendin’.” Mevrouw Van Oostrom straalt. “Straks ga ik Gerda Klomp-Vonk heten. Ik zal me best nog wel eens vergissen!”
