Daar zat hij dan, tegenover mij. Mijn gehuurde vriend. Hij lachte beleefd, terwijl ik probeerde te begrijpen waarom ik hier geld voor had betaald. We nipten van onze matcha-lattes, voerden een keurig gesprek over het weer en de nieuwste films en toch bleef er een onmiskenbare leegte hangen. Want hoe gezellig het ook leek, deze connectie was slechts een transactie. Geen vriendschap, geen oprechte interesse—gewoon een service, betaald per uur.
Een groeiende markt voor eenzaamheid
In Japan bestaat er een industrie die inspeelt op de diepe eenzaamheid en sociale druk die velen voelen. Bedrijven zoals Family Romance en Client Partners bieden veel diensten aan: van het huren van een “vriend” voor een etentje tot het inhuren van een complete “familie” voor een bruiloft. Dit gaat verder dan een eenmalige gimmick—het is een miljoenenindustrie die een fundamenteel sociaal probleem kapitaliseert.
Japan kampt met een van de hoogste eenzaamheidspercentages ter wereld. Lange werkuren, strikte sociale hiërarchieën en een steeds groter wordende groep alleenstaanden hebben ervoor gezorgd dat mensen zoeken naar alternatieve vormen van menselijk contact. De trend werd zelfs zo populair dat er in 2018 een film over werd gemaakt, Rent-a-Family Inc., waarin een man zijn brood verdient door zichzelf uit te lenen als echtgenoot en vader voor vreemden.
De paradox van betaalde vriendschap
De vraag blijft: is dit een oplossing of juist een symptoom? Kun je eenzaamheid echt verlichten door gezelschap te huren? Het antwoord is ambigu. Voor sommigen is het een redmiddel—een manier om zich gehoord en gezien te voelen, zij het tijdelijk. Voor anderen onderstreept het juist de leegte van sociale interacties in een samenleving waarin oprechtheid soms moeilijk te vinden is.
Hier rijst een ethische vraag: ‘als menselijke connecties een transactie worden, wat gebeurt er dan met oprechte vriendschap?’
Wanneer je voor gezelschap betaalt, verdwijnen de spontane momenten die echte relaties definiëren. Het huren van een vriend(in) kan voelen als het betalen voor een lach in een sitcom—leuk, maar niet authentiek.
Japan vs. de rest van de wereld
Het concept van betaalde sociale interacties is niet uniek voor Japan. In Zuid-Korea bestaan vergelijkbare diensten, en in de VS en Europa kun je “cuddle therapists” inhuren of zelfs een professionele wingman. Toch heeft Japan het naar een ander niveau getild. De Japanse cultuur van tatemae (het tonen van een sociaal wenselijk gezicht) versus honne (je ware gevoelens) speelt een rol: het huren van een vriend maakt het mogelijk om een perfecte, conflictvrije sociale interactie te kopen zonder de last van echte emotionele investeringen.
In het Westen is vriendschap vaak gebaseerd op gedeelde ervaringen en langdurige connecties. Maar als er een markt voor bestaat, wijst dat erop dat ook elders mensen worstelen met eenzaamheid en sociale verwachtingen. Natuurlijk zijn er ook andere oplossingen. Zo kun je eenvoudig naar het nieuwste online casino Nederland gaan en daar je vertier zoeken of sociale vaardigheden bijwerken. Dit is namelijk de plek waar je het gevoel krijgt dat je erbij hoort.
Tot slot
Uiteindelijk stelt deze industrie een fundamentele vraag over menselijke relaties: willen we echt contact of gewoon de illusie ervan? Is een gesprek nog waardevol als er een uurtarief aan hangt?
Misschien is het makkelijker om een vriend te huren dan toe te geven dat we soms allemaal behoefte hebben aan gezelschap. Maar als we sociale interacties blijven commercialiseren, verliezen we dan niet juist het essentiële dat vriendschap zo waardevol maakt?
Wat denk jij? Zou jij ooit betalen voor een vriend of vriendin? Het lijkt erop dat het antwoord ligt in het land waarin je je bevindt en hoe je tegen deze commerciële markt aankijkt.
