Het spookt in Piemonte

Zo, de herfst is in Piemonte aangebroken, met haar grillige karakter. Dat betekend dus dat het ook hier best kan spoken hoor. De afgelopen week heeft het aan één stuk door geregend. Dat gaat bijna altijd gepaard met dikke mist. Dus dan zie je geen hand voor ogen, ook al woon je op een berg met mooi uitzicht, maar dan effe niet. Maar vanochtend rond 11.00 uur zag je de mist langzaam optrekken en kwam er heel voorzichtig een zonnetje tevoorschijn. Meteen twee wasjes gedraaid, ik heb namelijk geen wasdroger, alles gaat lekker naar buiten.
Nu maar hopen dat het even zonnig en droog blijft, mijn wasmand puilt uit…. Door de vele regen zijn ze ook wat later begonnen met het graven van het zwembad. Maar nu ligt er een mooi groot gat, en kun je al een beetje zien hoe het word. Morgen komen ze hopelijk beton storten. Dan kan het lekker de winter stabiliseren, en zo rond maart of begin april komen ze het zwembad afmaken. Ook gaan we ervoor zorgen dat wij en de gasten in het voorjaar en najaar in een verwarmd zwembad kunnen zwemmen. Hoe?? Dat leg ik nog wel eens uit, maar het is duurzaam, en kost bijna niks.Mijn moeder is alweer naar huis. Ze heeft ons enorm geholpen en we hebben haar verjaardag hier gevierd.Er wordt mij wel eens gevraagd of er hier ook sinterklaas gevierd word. Nee, dat kennen ze hier niet, alle voorbereidingen voor de kerst zijn al in volle gang. Net als vorig jaar worden de straten in ons dorpje Monastero Bormida prachtig versierd, de etalage’s beginnen al te blinken en de lichtjes (alle kleuren) branden er al lustig op los. Wij wachten nog even, gaan over een paar weken weer eens kijken of er nog een boompje te kappen valt. Vorig jaar nog van ons eigen terrein, dus dat zit er dit jaar ook wel weer in. Echte plannen hebben we nog niet, dat komt vanzelf wel. In ieder geval komen er vrienden uit Friesland, wat we gaan doen en eten? Ik weet het nog niet. Ik kijk niet zo vel vooruit, dat heb ik inmiddels afgeleerd. Stel dat we twee meter sneeuw hebben hier, dan kunnen we nog zo veel plannen hebben gemaakt, we kunnen dan gewoon niet weg. Dus we zien wel…..Vorig jaar vertelde ik nog dat ik zo blij was dat ik alle stress misliep die ik altijd in december in Nederland had. Ik was benieuwd of dat het jaar daarop nog zo zou zijn. Ik kan alleen maar volmondig ‘ja’ zeggen. Ik ben misschien wel nóg blijer dat ik hier woon. Natuurlijk hebben we hier geen luxe leventje. We hebben dan wel goed gedraaid, goed verdiend en de boekingen voor volgend jaar stromen ook alweer binnen, maar het blijft spannend om de winter in te gaan. Hoe streng word de winter dit jaar, weer zoveel sneeuw? Weer dagen ‘verplicht’ in huis blijven en je zelf letterlijk moeten uitgraven? Weer karren vol eten hamsteren want je weet nooit hoelang je op je bergje vastzit.Met mijn enkel gaat het steeds beter, ik gebruik de rolstoel niet meer, dus kan binnenkort weer naar de eigenaar terug. Ik heb fysiotherapie en dat helpt me enorm. Ik zette mijn voet dus gewoon verkeerd neer, ook door de pijn. Nu moet ik oefenen om zo normaal mogelijk te lopen. Best moeilijk en onbegrijpelijk dat je altijd zo zonder na te denken de ene voet voor de andere zet. Maar ik kom er wel, ik hoop alleen dat ik binnenkort mijn schoenen weer aankan. Nu is mijn voet nog te dik, het litteken is nog erg gevoelig.Maar voorlopig hebben we hier nog wel wat te doen hoor. Om de kosten van het zwembad te drukken doet Mario een aantal dingen zelf, en daar heeft hij de hele winter de tijd voor. Ook zijn eigen schuur schiet al aardig op. En dan nog de huizen die we in onderhoud hebben, die hebben ook onze zorg en gaan we frequent bezoeken. En dan vanaf 1 mei…….zijn we er weer voor alle leuke, lieve gasten. Gasten die nog niet geweest zijn en gasten die alweer terugkomen, ze zijn allemaal zó welkom, we hebben er nu al zin in…….