zo, nu alle drukte van het openingsfeest van het stadshuis is afgelopen keert de rust weer. rust? in het centrum van een stad met zo veel inwoners? zeker. de woningen in het stadskwartier kennen, naast een beetje overdreven grootstedelijke namen als ‘barcelona’ en ‘miami’ een vreemd soort rust. ik mocht daar een kijkje nemen in een woning die binnenkort betrokken zou worden. hoog boven het gedoe van winkelen en het aandoen van de ambtenarij zijn terrassen aangebracht zo dat het lijkt of er in de lucht een nieuwe begane grond zweeft. de bewoners hebben daar een eigen plek met wandelgelegenheid, groen, lucht en bankjes. heel apart.
het dorp in de stad.
en kijk, in’t midden van de stad
aan d’ene kant een carillon
met af en toe een murmeling,
de and’re zij de middagzon
voor d’één plafond, voor mij de grond
zo woon ik rustig in de lucht
en wat lawaai hier onder is
verdunt hier tot een klein gerucht
’t is niet te groot, het voelt intiem
gescheiden van de drukte hier
en toch zo dicht bij al’t gemak,
een stedeling met dorpsplezier
© ton de gruijter
