Het college en het hoe en wat (1)

Tijdens de eerste raadsvergadering na de gemeenteraadsverkiezingen van 1998 maakte de toenmalige PvdA-fractievoorzitter Guido Bamberg (zie foto) de opmerking dat meningsverschillen in deze periode in de Raad uitgevochten konden worden, waar ze ook horen. Een nawee uit de voorafgaande periode toen er kennelijk in het college nog al eens meningsverschillen waren. Het paarse college toonde inderdaad grote eenheid wat in de tijd van masterplan en verkeersdrempels in voorbereiding natuurlijk niet verkeerd was. De CDA-wethouder, die voor discussie in het college zorgde, was er toen niet bij. Wat een rust. Dat weerhield een VVD-wethouder overigens niet van opstappen. Ook in alle rust. Hadden we toen maar geweten…In 2002 kwam er een heel ander college, dankzij het succes van Leefbaar. En weer werd er – kennelijk – te veel gediscussieerd in het college. Want, binnen een jaar werd wethouder Verbeek het slachtoffer; onder de aanhoudende druk om oplossingen voor de binnenstad aan te dragen en wat dies meer zij. Overigens wilde zij graag meer tijd om voorstellen aan het college beter te kunnen bestuderen. Iets wat vreemd genoeg kennelijk niet kon. Maar, de rust keerde weer in het college. En daar ging het om. De binnenstad ging overigens niet sneller. V&D kwam niet en in 2007 zijn er nog steeds bergen met vraagtekens. Het nieuwe college van 2006 is ook vreedzaam. Wat wil je met zo’n comfortabele PvdA-meerderheid van drie tegen twee.En dan komt er een nota over het op afstand zetten van de reinigingsdienst. Samenwerken met en opgaan in een bedrijf dat Soest en Zeist verzorgt, zou kunnen leiden tot allerlei voordelen. Daarover werd meerdere jaren vergaderd en de raad was twee jaar geleden al akkoord met het principe. Besparingen zijn altijd welkom. De dienst in kwestie is het met het definitieve voorstel er helemaal niet mee eens. Het personeel ziet leeuwen en beren en voor een deel terecht. Gemeentelijke plannen hebben regelmatig de neiging om de positieve kanten te mooi voor te stellen en de problemen een beetje te verdoezelen. Dat is niet alleen zo in Nieuwegein. Een accountantsrapport zette in januari al een aantal pertinente vragen neer bij het plan. Daar kwam de commissie overigens pas eind juni achter.Tenslotte liggen er pakken papier met aanvullingen en ‘last minute’ opmerkingen. Alleen het financiële voordeel is in de strijd zo te zien stiefmoederlijk behandeld. De commissie laat de wethouder na een hele avond discussiëren dan ook achter met een berg vragen. Deze zullen linea recta van de juiste antwoorden voorzien worden. Waarbij je mag constateren dat er zodoende toegegeven wordt dat die antwoorden in die berg papier in iedere geval niet duidelijk waren. Het college is schijnbaar zonder aanmerkingen akkoord gegaan. De vraag is of het college dat goed aangepakt heeft. De VVD-wethouder stond tijdens de commissievergadering met onvoldoende rugdekking en gebrek aan informatie om de vragen te beantwoorden.Ik neem aan dat het college bij dit soort gevoelige kwesties het onderwerp tot op de bodem doorwerkt, afhandelt en de wethouder in kwestie van goede argumenten voorziet. Zo te zien is dat hier niet gebeurd. Dat strekt het college niet tot eer. Want, in tegenstelling tot Guido Bamberg, denk ik dat het gezond en onvermijdelijk is dat een college regelmatig grote meningsverschillen heeft en worstelend tot oplossingen komt. Vooral wanneer het ‘wat’ en vooral het ‘hoe’ – en dat heeft hier te maken met o.a. het personeel van onze gemeente – zoveel consequenties hebben. Een stevig debat binnen het college was dus nodig. Wanneer dat niet gebeurt, dan gebeurt dat in de raad. Daar is het helder dat de problematiek mede zal worden beheerst door de reflex het eigen college niet af te willen vallen. Dat kan. Maar, er zijn dossiers waar het college het de collegepartijen zeer moeilijk maakt. Dit is er zo een.