Ik zit op een bankje en laat het allemaal even op me inwerken. Zomaar een bankje, ergens tussen ‘Jopie de Rode Reus’ en ‘Eigen Kamer.’ Het buurtpark Galecopperzoom heeft een niet onaanzienlijke kunstinjectie gehad. Je zou kunnen zeggen dat kosten noch moeite gespaard zijn om het park te laten voldoen aan de gemeentelijke richtlijnen. Zelfgekozen richtlijnen natuurlijk, want ik maak me sterk dat geen wetgever de gemeente zou kunnen dwingen tot een dergelijke investering.
Als liefhebber en kritisch volger van alles wat met kunst en cultuur te maken heeft in Nieuwegein en ver daarbuiten, moet je soms even de tijd nemen om de balans op te maken. Net voor de zomervakantie in alle hevigheid losbarst, lijkt Galecopperzoom vooral een beschermd natuurgebied waar mensen slechts mondjesmaat worden toegelaten. Dat kan te maken hebben met het weer en de voorbereidingen op de grote uittocht en bovendien is er niks mis met een natuurlijke oase van rust in een orkaan van stedelijke onrust.
Stedelijke onrust? Op een doordeweekse werkdag kun je in veel wijken van Nieuwegein ongestraft een kanon afschieten. Zelfs de knal zal vrijwel niemand verleiden het alarmnummer te bellen. Dat is misschien wel een belangrijke reden waarom ik me zo thuis voel in Nieuwegein. Een stad zonder pretenties, waar hardwerkende mensen nog een betaalbaar huis hebben kunnen vinden. Dat is wat mij betreft charme genoeg, zeker als je de zomerse mogelijkheden van Vreeswijk erbij optelt.
Het siert de gemeente Nieuwegein dat ze aandacht besteden aan het groen binnen haar grenzen. Veenendaal zal, in dat opzicht, vast en zeker het grote voorbeeld zijn. Die stad is ooit uitgeroepen tot groenste stad van Europa en een paar jaar geleden weer tot groenste stad van Nederland. Ik ben een groot voorstander van gemeentelijk groen en word dus ook enthousiast bij een ontwikkelingsplan zoals Galecopperzoom. Hoe meer groen, hoe meer rust en stabiliteit een gemeente uitstraalt.
Het doel van het park lijkt me dus wel helder. Ik ken ook de richtlijnen die de gemeente hanteert bij de inrichting van het landschap. Een percentage van de grondprijs wordt besteed aan kunst. Die koppeling oogt prettig op papier en het verhoogt ongetwijfeld de status en het aanzien van de gemeentelijke politiek. Ik vraag me alleen af of er onder de geformuleerde gedachte ook nog een overweging schuil gaat. Welk doel dient de kunst in een park of waar dan ook in de stad. Is het de beperkte overweging dat kunstobjecten een positieve bijdrage leveren aan het uiterlijk van de gemeente, of heeft een structurele investering in kunst ook de bedoeling een stimulans te zijn?
Ik neem aan, ook op basis van andere uitspraken van de gemeente, dat zij de kunst en cultuur in de stad werkelijk een warm hart toedragen. Dat kun je ook terugvinden in de plannen voor de komende jaren. Dat maakt het noodzakelijk dat het doel van die investeringen voor iedereen duidelijk moet zijn. Het neerzetten van twee beelden in Galecopperzoom kan niet een doel op zichzelf zijn. Er moet meer zijn.
Nu de stad weer verrijkt is met een slordige honderdduizend euro aan kunst, wordt het tijd dat we helderheid krijgen over het beleid achter de investeringen, de bedoeling van de beeldende kunst in Nieuwegein.
Ik ben benieuwd naar de antwoorden.
Afrodite
