Deze week vroeg ik me af waar ik mijn column over moest schrijven, en het onderwerp werd als op een presenteerblaadje aangereikt! Afgelopen donderdag was er raadsvergadering waar ik wegens ziekte niet bij kon zijn. Op zich zeer jammer, want ik had graag mijn mening gegeven over het college-akkoord, zie ook de column hieronder. Maar gelukkig zijn we met zijn vieren in de raad en ik was vol overtuiging dat mijn collega raadsleden dat prima zouden opknappen. Dat is ook gelukt, heb ik begrepen. Toch vond de fractievoorzitter van het CDA dat het hoog tijd was dat de SP eens werd aangepakt. Met duidelijke stemverheffing heeft hij gezegd dat de SP meer haar mond moet opendoen in de raad en niet alleen op straat. Dat zeg je natuurlijk niet tegen een SP-er als Herman Mekenkamp, die de fractievoorzitter eens flink van repliek diende. ‘Geen woord meer aan vuilmaken’, dacht ik, ik was weer even trots op onze rots in de branding. Ze zullen hem nog vaker horen, dat beloof ik u. Hoewel ik er zelf dan niet bij was, wil ik toch nog even uitleggen wat ons beweegt om op straat te gaan staan en actie te voeren. En wat ons bewogen heeft om in de afgelopen weken in de raadsvergaderingen en commissievergaderingen die er geweest zijn, nog niet bijster veel van ons te hebben laten horen. Misschien had u al onthouden van de SP dat we graag het gesprek aangaan over allerlei zaken. Maar dan toch wel op voorwaarde dat er een echt onderwerp aan de orde is op dat moment.  Voor de duidelijkheid: De eerste echte raadsvergadering waarin de echte onderwerpen aan de orde komen, moet nog plaats vinden. Alles wat er sinds de verkiezingen aan vergaderingen is geweest (en dat waren er al vrij veel), stond in het teken van de formaliteiten die horen bij een nieuwe raadsperiode. Er moeten onder andere allerlei commissies worden benoemd, en dat is ook allemaal nodig en belangrijk. Maar dat gaat natuurlijk niet over de echte politieke inhoud.  Een aantal politici echter, laten zich hierdoor niet weerhouden om eens flink ‘van gedachten te wisselen met elkaar’ over allerlei procedurele- en principiële bijzaken. Kijk, daar houden we bij SP niet zo van. ‘Zeggen waar het op staat, als het ergens over gaat’, dat is mijn motto.  En dat is nog niet echt aan de orde geweest, kan ik u verzekeren.  En ja, wanneer er dan toch een onderwerp voorbij komt, zoals die klucht met de wethouderszetels (zie onder), dan zullen we niet nalaten te doen waar we goed in zijn: ‘Mensen vragen wat ze daarvan vinden’. Wij luisteren namelijk liever naar anderen dan dat we onszelf horen praten. Op voorwaarde dat het ergens over gaat, dat wel. Onze boodschap aan politiek Nieuwegein is dan ook: ’De echte raad, vindt men op straat’ Met zeer vriendelijke groet, Martijn Stekelenburg