Bij Museumwerf Vreeswijk ligt een bezienswaardigheid op de helling. Mondhoeken gaan omhoog bij de aanblik van de 92-jarige “Melusine”, een Groninger steilsteven uit Utrecht die voor onderhoud naar de Museumwerf afreisde. Nu eens geen bruin zeil of houten luiken boven het ruim maar een sappig groen sedumdak. Eigenaren Tim Favier en Willem Messer worden er zelf ook vrolijk van. “Als we op reis gaan, nemen we onze tuin gewoon mee!”
De levende dakbedekking ligt sinds het najaar op de Melusine. Voor meer stahoogte in hun drijvende woning hadden Tim en Willem eerder al de den (de rand boven het ruim) en daarmee het dak verhoogd. Ze wilden de originele luikenkap weer terugbrengen maar het houtwerk was grotendeels verrot. Er kwam een andere kap waarop EPDM als dakbedekking werd gelegd. Tim: “We vonden dat eigenlijk niet mooi. Bovendien is het zwart waardoor het in de zomer erg heet wordt.” Na een jaar wikken en wegen kozen Willem en Tim voor sedum als dakbedekking.
De mannen hebben daar geen moment spijt van. Tim: “Ik kan het iedereen aanraden. Het werkt verkoelend en het is mooi. Het is ook goed voor de insecten in de stad. Die komen op de bloemen af. In mei bloeit het wit, in juni geel en in juli geel met een beetje paars. Ik word er echt heel blij van.” Over het sedumdak blijk je gewoon te kunnen lopen. Maar dan niet wanneer het vriest, ondervonden Tim en Willem. “De voetstappen zie je nu nog staan,” lacht Tim.
Het dak ziet er frisgroen uit. Ga je iedere dag met de gieter rond, wil ik weten? Tim: “Dat deden we wel, zo’n twee keer per week. Nu hebben we een geperforeerde tuinslang ingegraven. Die sluiten we een uurtje aan op een dompelpomp die overboord hangt. Zo worden de plantjes nat maar druipen dan nog niet. De verdamping zorgt voor de verkoeling naast het isolerende effect dat het sedum sowieso al heeft.”
Hoe steekt zo’n sedumdak nou in elkaar? Tim: “Een onderlaag van EPDM blijkt erg geschikt. Daarbovenop volgt een laag vilt, dan steenwol. Het sedum komt er als grasmat overheen. Ik heb over deze 60 m² in mijn eentje een dag gedaan.” Natuurlijk kostte het voorwerk zoals het aanbrengen van de omlijsting en afwatering boven de ramen, wat meer tijd. Tim: “Ik had nog wel mijn twijfels over het onkruid waarvan ik dacht dat het de overhand zou krijgen. Dat valt erg mee. Ik haal er zo nu en dan wat grasjes uit, een ontspannend klusje.” Tim en Willem kozen voor de dunne variant want het was de vraag of de dikke variant die water verzadigd zou zijn, misschien wel te zwaar zou worden.
Met het groene dak oogst steilsteven Melusine belangstelling en sympathie. Tim: “Onderweg naar de Museumwerf kwamen mensen speciaal naar de sluis om ons schip te bekijken en vragen te stellen over het dak.” De Melusine is bij de Museumwerf te zien tot 25 of 26 juli. Daarna keert ze weer terug naar haar vaste plek aan de Keulsekade in Utrecht.
