Tijdens zijn omzwervingen door en om Nieuwegein heeft de Nieuwegeiner Arend Bloemink (1946) vrijwel altijd zijn camera bij zich. Zijn camera is als het ware een verlengstuk van zijn ogen.
Een veelgebruikt verlengstuk. Hij fotografeert dat wat hem opvalt. Soms is dat iets bijzonders. Soms is dat iets alledaags. Soms fotografeert hij een evenement in Nieuwegein (wielerrondes, openingen, activiteiten van B&W, jeugdvoetbal, een trouwpartij, …). Soms valt zijn (camera)oog op een heel gewoon, maar prachtig stukje natuur. Soms ook fotografeert hij al wandelend in de wilde weg en ziet hij thuis wel wát er op zijn geheugenkaartje is vastgelegd.
Arend Bloemink: ‘Zondagmiddag 11 september 2016. Een koele, bewolkte dag na een warme en zonnige week. Mooi moment voor een stevige wandeling. Hoofd leegmaken, longen vullen met frisse (?) lucht, beenspieren aan het werk zetten. Het wordt een ‘rondje Papendorp’. Voor Vreeswijkers en Lekboulevarders een hele wandeling. Voor Galecoppers, zoals ik, een aanzienlijk beter te bewandelen afstand (hoewel er veel Galecoppers zijn die daarover anders denken).’
‘Heen via de Galecopperdijk naar Papendorp. Het keerpunt ligt bij de Prins Clausbrug en terug langs het Amsterdam-Rijnkanaal. Net voorbij de Jutfasebrug, dus aan de Nieuwegeinse kant daarvan, staat iets zwarts, iets viezigs tegen de vangrail, de veiligheidsvoorziening die voorkomt dat men al dan niet per ongeluk van de Remiseweg af en het kanaal in rijdt. Dichterbij gekomen lijkt het of er iets in brand gestaan heeft. Inderdaad, het uitgebrande wrak van wat ooit een bromfiets lijkt te zijn geweest leunt tegen de vangrail. Per ongeluk in brand gevlogen? Gebruikt voor een misdaad en vervolgens in brand gestoken? Het staat er niet bij…’
