Tijdens zijn omzwervingen door en om Nieuwegein heeft de Nieuwegeiner Arend Bloemink (1946) vrijwel altijd zijn camera bij zich. Zijn camera is als het ware een verlengstuk van zijn ogen.

Een veelgebruikt verlengstuk. Hij fotografeert dat wat hem opvalt. Soms is dat iets bijzonders. Soms is dat iets alledaags. Soms fotografeert hij een evenement in Nieuwegein (wielerrondes, openingen, activiteiten van B&W, jeugdvoetbal, een trouwpartij, …). Soms valt zijn (camera)oog op een heel gewoon, maar prachtig stukje natuur. Soms ook fotografeert hij al wandelend in de wilde weg en ziet hij thuis wel wát er op zijn geheugenkaartje is vastgelegd.

Arend Bloemink: ‘Zaterdagmiddag. Sneeuw. De laatste sneeuwbui van deze dag. Misschien wel de laatste sneeuwbui deze winter. Dus, misschien wel een historisch moment… zo aan de rand van ‘ons’ historische Vreeswijk bij het kanaal dat de grens vormt tussen oud en nieuw. Sneeuw. Sneeuw is stil. Sneeuw maakt stil. Voetstappen worden gedempt, niet dat er op dit moment veel wandelaars zijn… Auto’s rijden voorzichtig, langzaam en zijn stiller dan ooit. Sneeuw. Nog heel even. Nog een dag, misschien zelfs minder. Dan is de sneeuw weer weg, gedooid. Dan is de sneeuwstilte weer voorbij. En gaan we weer verder waar we waren gebleven. Dag sneeuw. Ik keek en zag en maakte misschien wel de laatste verse-sneeuw-foto van dit jaar. Wie weet…’ (Klik op het cameraatje voor de foto’s van de week)