Tijdens zijn omzwervingen door en om Nieuwegein heeft de Nieuwegeiner Arend Bloemink (1946) vrijwel altijd zijn camera bij zich. Zijn camera is als het ware een verlengstuk van zijn ogen. Een veelgebruikt verlengstuk. Hij fotografeert dat wat hem opvalt. Soms is dat iets bijzonders. Soms is dat iets alledaags. Soms fotografeert hij een evenement in Nieuwegein (wielerrondes, openingen, activiteiten van B&W, jeugdvoetbal, een trouwpartij, …). Soms valt zijn (camera)oog op een heel gewoon, maar prachtig stukje natuur. Soms ook fotografeert hij al wandelend in de wilde weg en ziet hij thuis wel wát er op zijn geheugenkaartje is vastgelegd.
Arend Bloemink: ”t Was weer die tijd van het jaar. Die tijd van spanning.
Van slapeloze nachten. Van wachten op dat ene telefoontje
En als dat
wachten dan wat langer duurt, dan wéét je het eigenlijk al wel: dan ben je
geslaagd. Dan kómt dat telefoontje. Dan bèn je geslaagd. Dan rest nog maar
één ding: je felbegeerde diploma ophalen. Onlangs wás het dan eindelijk zo
ver. De geslaagden werden voor de allerlaatste maal op school verwacht om
dat diploma op te halen. En dan neem je natuurlijk je vader, moeder,
broertjes, zussen, vrienden, vriendinnen en nog véél meer bekenden zoals
bijvoorbeeld opa’s en oma’s mee. Gezellig! En toch ook weer een beetje
spannend. Alle geslaagden: van harte gefeliciteerd!’ (Klik op het cameraatje voor de foto’s van de week)
