ik ben een fietsliefhebber. zo erg, dat ik op straat kan blijven staan om te kijken naar frames, wielen, zadel. echt waar. ik deed –bij gelegenheid- er langer over een nieuwe fiets te kopen dan een auto. ik ben een fietsliefhebber, en het toeval wil dat in nieuwegein een zaak is gevestigd met dezelfde naam. ik had er al eens eerder over willen schrijven, maar dat zou reclame zijn. nu heb ik wél een aanleiding, de winkel is namelijk middels een actie van de molenkruier uitgeroepen tot beste zaak van nieuwegein. ik ben even op bezoek geweest om ze te feliciteren. wist u dat arie liefhebber, de eigenaar, deze zomer de alpe d’huez zes maal gaat bedwingen? om geld bijeen te krijgen ten behoeve van de kankerbestrijding. op koninginnedag zal hij op een alternatieve manier uw bijdrage vragen voor het goede doel. bezoek dan zijn zaak op de waardijnburg, winkelcentrum de batau. steun hem, zou ik zeggen. even terug naar het begin. ik ben een fietsliefhebber. er is een etalage die dezelfde naam draagt. alsof er een club is voor mensen zoals ik. een knipoog naar de beste zaak van nieuwegein.

fietsliefhebber

en door het raam, nog net in zicht
een vrijgevochten damesfiets
een spatbord met nieuw achterlicht
maar alle blikken doen haar niets
’t is la maison des bicyclettes

en liefhebbers, ze stromen toe
dan komt ze op, van spaak na spaak
haar trappers draaien, nimmer moe
haar handvat zoekt gericht een haak
in la maison des bicyclettes

bezoekers denken aan de toog
‘ach, als ik haar toch eens betast
daar hangt ze aan twee kabels hoog
dat stuur, dat frame, die kettingkast’
in la maison des bicyclettes

ze toont een stukje binnenband
een nippel, zadel, balhoofdstel
haar derailleur, zo fijn getand
melodieus zingt dan haar bel
voor la maison des bicyclettes

dan spant ze weer haar remmen aan
beëindigt zij haar fraaie act
de liefhebbers, ze moeten gaan
en ‘au revoir’ klinkt opgewekt
door la maison des bicyclettes

© ton de gruijter