De titel zegt het al, we zijn zigeuner af….onze sleurhut hebben we niet mee terug genomen. Die is verkocht, en zien we lekker nooooit meer. We wonen nu dus in ons eigen huis, nog niet zoals we willen maar het is al een hele verbetering. We hebben onze slaapkamer omgetoverd tot een combie van slapen/eten/wonen. De badkamer is ook een keuken en Riccardo zijn kamer is een verhuisdozenkamer. Er is al een vaste trap naar boven en dat is geweldig, want ik hoef nu niet meer via stijgers en wankele ladders naar boven. Het bezoek in nederland was zoals verwacht, druk maar heel gezellig en warm ontvangen door mijn familie. Toevallig was er in wijk bij duurstede een carnavals-optocht, dus even gekeken. De zondag genoten van de familie, en de maandag….ja, eerst de tandarts, toen naar Ikea. Daar hadden we nog even een snelle ontmoeting met mijn vriendin en haar 2 kids. Toen onze missie: kopen,kopen, kopen. Wel bijna 6 uur lang, niet te geloven. We hebben nu zo ongeveer één derde van de totale inrichting. De bus was verschrikkelijk vol. Daarna toch nog even naar cityplaza, even wat broeken voor mij en Riccardo gekocht. Dinsdagochtend vroeg weer naar huis, we hadden geen file en waren rond 15.00 uur thuis. Wat een teleurstelling om te zien dat de deuren niet in ons huis bevestigd waren…..Nu kon Mario nog even de deuropeningen dichtmaken met zeil en plastic. Want we moesten binnen slapen. De volgende dag bij vrienden die verderop wonen een dikke deken en een kachel geleend, die deken hangt nu voor het deurgat. Nu is het behaaglijk hoor. En het is niet meer zo koud overdag en s’nachts, dus dat scheelt ook. Ach, er is over een oplossing voor, alleen kost het zoveel werk en tijd.De rest van de week is het erg druk geweest met bouwvakkers. Half maart moet het klaar zijn, dat hebben we gisteren afgesproken met de aannemer. Maar het taalprobleem blijft hoor. Een voorbeeld: in het nederlands kun je jezelf uiten als je iets wel mooi vindt maar eigelijk iets wilt toevoegen. Je kunt in je eigen taal veel beter je emotie tonen. Hier ben je blij of boos. Wij zijn dus vaak boos………Op zich werken ze goed, maar ze maken bijvoorbeeld verschrikkelijk veel rommel wat ik dus iedere keer opruim. Als ik er wat van zeg, ben ik dus boos ……. terwijl ik dat niet ben maar zo komt het over. Ik wil gewoon dat ze hun rommel opruimen. Achter ons huis hadden wij het idee om alle puin te scheiden. Niet zo moeilijk hoor gewoon even nadenken. Zo kunnen we het makkelijk wegbrengen. Maar wat doen die sukkels: ze gooien cement, stenen, plastic, troep, voegenspul, alles bij elkaar. Wij hebben nu dus de schone taak om alles weer te scheiden. Dat moet nu wel omdat we daat de terrassen voor de gasten gaan maken. Geeft een goed gevoel hoor dat wroeten in een berg afval…………maar we wonen nu wel in een echt huis, haha.Riccardo heeft gisteren een prik gehaald, hij krijgt er in totaal 3. Dat krijgen alle buitenlandse kinderen. In Italie is er toch meer gevaar op besmettelijke ziektes, omdat hier de controle niet zo stipt is dan in nederland. Raar idee, dat bv. tbc hier nog veel voorkomt. Niet te veel aan denken maar. Ik merk nu ook dat het hele systeem in nederland beter is dan in italie. Al die hulp die je bijvoorbeeld krijgt bij de opvoeding van je kind, dat is hier niet. Speciale scholen zijn er bijna niet, een kind met adhd is gewoon lastig, en een kind met lees of leerproblemen loopt gewoon achter. Ook is er geen kinderbijslag, maar dat vond ik in nederland al soms onnodig. De tandarts is er voor de volwassenen, de kinderen worden af en toe gecontroleerd maar een fluorbehandeling of het beschermen van de kiezen doen ze niet. Er lopen ook bijna geen kinderen met een beugel hier, alleen de extreme gevallen. Maar goed, we kozen hiervoor en moeten dit dus ook accepteren. Gelukkig gaat het goed met Riccardo, zowel op school als met zijn gezondheid. De natuur begint al aardig op te leven. De hazelnootbomen staan nu in bloei, de lente ruik je af en toe. Volgende week zal ik nieuwe foto’s sturen, ook van ons huis.Tot volgende week.
Onze adverteerders maken pen.nl mogelijk
