Europa

Kinderen zijn regelmatig de dupe van het gedrag van hun ouders. Of dat ook voor mijn kinderen geldt, kan ik niet zo goed beoordelen. Ik ken wel een concreet voorbeeld waaruit blijkt dat mijn zoon gestraft wordt voor het leven van zijn moeder.In het dagelijks leven ben ik bezig met erotische kunst. Hoewel ik me dat niet altijd bewust ben, is dat maatschappelijk hier en daar nog een heet hangijzer. Hier in huis natuurlijk niet. Aan de muren hangen schilderijen en mooie foto’s waar de kinderen dagelijks mee geconfronteerd worden.Op school is dat anders. Als zoonlief tijdens de les verzorging een opmerking maakt over de ‘blote tieten’ in zijn lesmateriaal, wacht hem direct een dag schorsing. Zijn intelligent verweer dat ook ‘tieten’ bespreekbaar moeten zijn, zeker als ze onderdeel vormen van het lesmateriaal, vindt geen gehoor. De keuze van de school is duidelijk.De vraag is nu of ik me dat incident persoonlijk aantrek. Voor het deel waar het over de straf gaat doe ik dat zeker. Onze leefomgeving gaat veel vrijer om met naaktheid en accepteert dat mensen unieke en mooie wezens zijn. Onze normen en waarden hebben in dat opzicht een stukje extra. Normalisering heet dat.Een deel van de buitenwereld kijkt daar anders tegen aan. De leermeesters van de moraal doen goede zaken. De nieuwe kapitein op het schip is zijn eigen jeugd kennelijk vergeten. Voortschrijdend inzicht en weloverwogen keuzes hebben hem jaren later gemaakt tot een idool. Oplettende kijkers hebben gezien dat de rook even nodig had om een keuze te maken.Ik heb niets tegen heldere keuzes, ook als ze de mijne niet zijn. Heldere keuzes geven mensen heldere opties om te kiezen. Zo zou het moeten zijn. Kunst en cultuur kunnen groeien en bloeien in vrijheid, maar gedijen ook vaak tegen de stroom in. Respect en acceptatie zijn sleutelwoorden in onze samenleving.Je eigen rol in dat verhaal mag je niet onderschatten. Als je afhankelijk wordt van anderen, lever je altijd een stukje in van jezelf. Voor een deel is dat de prijs die we betalen voor de samenleving waarin we willen leven met elkaar. Ook dat is dus een keuze die je gemaakt hebt.Politici proberen ons te verleiden tot het maken van de juiste keuze; de keuze voor grootschaligheid, vastgelegd in een grondwet. In Europees verband zal alles beter en vooral veel groter worden. Een grotere welvaart, een economische wereldmacht en natuurlijk een grenzenloze vrijheid.Toch heb ik er grote moeite mee. Moet ik binnenkort mijn kunst ook Europees gaan aanbesteden? Kunst is klein, kunst is uniek. Kunst is niet gebaat bij Brussel en Straatsburg. Kunst is kleinschalig al ingewikkeld genoeg. Kunst is een voortdurende strijd in je eigen omgeving.Zolang de school van mijn zoon mijn kunst en de beleving daarvan nog niet eens de ruimte geeft, wat moet ik dan in Europa? Als naaktheid nog zoveel commotie oproept dat mensen zich bedreigd voelen in hun veiligheid, heb ik mijn keuze gemaakt.Het atelier is mijn dagelijks strijdtoneel. Daar sta ik garant voor de vrijheid van meningsuiting en de keuzes van mensen. Een veilig venster met uitzicht op de wereld. Daarbuiten zijn nog geen garanties. De naakte waarheid is nog niet toe aan Brussel.Afrodite