De rituelen zijn uitgevoerd. Er is vergaderd en gezegd wat er vergaderd en gezegd moet worden. De nieuwe burgemeester kan aan de slag. Van meet af aan heb ik grote bewondering voor de man. Je zult het maar voor je kiezen gaan krijgen, 60 000 Nieuwegeiners, grofweg te verdelen in twee groepen. Zij die het niet interesseert en zij die het beter weten. Het geheim van de burgemeester is in dit verband hoe de niet geïnteresseerden te interesseren en de betweters te verleiden tot meedoen door al die denkkracht in de juiste richting te buigen.

Dan zijn er een kleine 600 ambtenaren, grof weg te verdelen tussen zij die hier wonen en zij die van verre komen. Die eerste groep heeft mijn sympathie. Die voelen en ruiken hun stad ook buiten kantooruren. Die tweede groep heeft mijn bewondering. Je zult elke dag maar in de file staan en je inspannen voor een verder redelijk abstracte stad. Ik bedoel dat je over vijf jaar weer elders een binnenstad uit de grond mag trekken of een brede school opzetten. En soms zit je midden in een discussie die zo gelijk is aan die van 10 jaar gelden dat je je even afvraagt waar je nu bent. Het geheim van de burgemeester is zodanig motiveren en optreden dat alle zeshonderd ambtenaren met enthousiasme voor Nieuwegein aan de slag gaan.

Hoe de burgemeester dat doet is zijn geheim. Enerzijds moet hij stevig aan de slag gaan. Anderzijds zit hij in een porseleinkast waar hij niet zo maar om zich heen kan slaan. Weten te relativeren en gevoel voor humor zullen hem daarbij behulpzaam zijn, evenals de tijd haar werk laten doen.

Daarnaast moet hij redelijk schokbestendig zijn. Want wanneer de euforie over stadhuis en theater voorbij is, komen er waarschijnlijk stevige problemen boven water. Bij de afscheidsspeeches werd er gememoreerd dat Nieuwegein een solide financiële positie heeft. Maar er zijn ook stukken over bezuinigen, de slechte economische situatie die allerlei plannen parten speelt en we hebben van theater nog stadhuis enige definitief cijfer gezien. Bijvoorbeeld is er bij het theater aan de oostkant een uitbouw, waarschijnlijk voor de aanvoer van decorstukken, die zo groot is dat er waarschijnlijk geen Palmtoren meer naast past. Je vraagt je dan af of daar de oorzaak ligt van het juridische geharrewar dat er is tussen gemeente en Palmtorens. Ook is de vraag of de opgelegde financiële taakstelling voor het theater, zo warm ontvangen door de VVD, straks ook haalbaar zal zijn.

De andere juridische procedure, tussen gemeente en ABC, is ook nog niet afgerond en hangt dus ook nog boven ons hoofd. Het enthousiaste parkeerverhaal betreffende 2200 parkeerplaatsen onder stadhuis en theater komt over als gebakken lucht. Nu al zijn de ondergrondse parkeerplaatsen in de binnenstad bijna half leeg. Dat kan ook niet anders met de prijsstijgingen die plaats gevonden hebben. Of die parkeerplaatsen straks vol zijn omdat er een stadhuis en een theater is, blijft nog even de vraag. Gezien de huidige parkeertarieven is de belofte van de wethouder dat die prijzen niet verder zullen stijgen dan de inflatie, een doekje voor het bloeden. Dat mag wel een stevige doek worden overigens. Hogere inflatie is waarschijnlijk onvermijdelijk en dus ………

Een paar voorbeelden van zaken die zomaar voor de hand liggen. Er zijn er natuurlijk nog meer. Het is nu niet de bedoeling die te gaan oplepelen. Ze komen vanzelf boven water. Maar al die zaken zijn aanleiding om onze nieuwe burgemeester gezondheid, wijsheid en geduld toe te wensen. Nieuwegein en de Nieuwegeiners zijn het zeker waard.