‘Een Kerstboom kappen wij in ons eigen bos’

December……in Nederland betekende die maand voor mij:  sinterklaas vieren, cadeautjes kopen, kerstboom zetten, veeeeeel werken, weer cadeautjes kopen, nieuwe kleren kopen, stressen over het kerstdiner, wel of geen vuurwerk, wel vuurwerk dus, oliebollen verkopen (lees: ontzettend stinken, tot in de porieën), oliebollen eten, bowl maken, visite uitnodigen en je daar weer druk om maken van: wat eten we, doodmoe 1 januari vieren bij familie, en dan gelukkig weer normale werkweken, maar eerst de balans…..December……in Italie is nu: geen sinterklaas vieren, dus geen cadeautjes. Dat scheelt een hoop eurietjes. Nieuwe kleren kopen doen we niet zo snel als je bedenkt dat we geen vast inkomen hebben en dus erg zuinig leven. We hebben nog wel wat nette kleding uit Nederland. Ons kerstdiner wordt een mix van Italiaans en Nederlands, als ik daar uit ben laat ik het wel weten, maar ik maak me totaal niet druk. Ik heb tijd genoeg om daar iets leuks en lekkers van te maken.Onze kerstboom hebben vader en zoon eigenhandig gekapt, gisteren in ons eigen bos. Heel ouderwets maar superleuk, en toen we de boom bij onze voordeur hadden, moest er nog een stuk af. Het was een beetje koud buiten, en wat doe je dan…..je drinkt daar een heerlijke hete beker gluhwhein bij…..(ook Riccardo) Onze boom staat nu in onze veel te kleine woonkamer. Het is een joekel van een boom, je kunt er niet omheen en je kan je kont niet meer keren. Maar gezellig, met alle oude kerstballen van nederland, de zelfgemaakte versiersels van zoonlief en wat zelfgemaakte prachtstukjes van oma. Het is een zooitje aan kleuren, er zitten ruim 200 flikkerlichtjes in, helemaal over de top, maar wij houden ervan. Het is ook écht itliaans, alles moet flikkeren, glimmen, kleuren, bewegen, herrie maken. Vuurwerk is hier al volop te koop, gewoon in de tabaccheria of de buurtsuper, alles voor het grijpen. Ook de strijkers, die in nederland al lang verboden zijn, liggen gewoon tussen de chocolade en de groente. Bij Riccardo in de klas is het al een heel handeltje, en steken ze regelmatig wat af. Dus wij kopen ook wat, ook omdat we met de jaarwisseling visite hebben vanuit Nederland. We steken alles op onze berg af, heel anders dan in nederland waar iedereen bij elkaar staat. Wij hebben dus als het goed is(niet te mistig), een mooi uitzicht over de vallei met alle vuurpijlen en knallen. Oliebollen hebben ze hier niet. Ik zou ze zelf kunnen maken, maar ik heb de spullen niet en heb ze nog nooit zelf gebakken. Als je altijd in een bakkerij hebt gewerkt, ga je niet zelf thuis bakken, toch? Vorig jaar zaten we oudjaars-avond ingesneeuwd, dus konden we nergens heen, woonden we nog in onze caravan, en toen had ik het echt wel even moeilijk. Ik miste echt nederland toen. Nu mis ik alleen de oliebollen en de verrukkelijke appelbeignets.  Deze week hebben we ook nog geholpen met  het bottelen van de wijn die vorig jaar geplukt is. Hoe dat precies gaat zal ik een volgende keer beschrijven. In ieder geval is het heel leuk werk, je ziet dan pas het resultaat van al je werk in de wijngaard.Dus je kunt wel zeggen dat we een heel ander leven hebben dan in nederland. Geen decemberstress, eerder een soort rust die ons onverkomt. Dit duurt niet lang hoor, die rust. We krijgen het in het nieuwe jaar lekker druk, met onze eigen appartementen, nu ook met de mogelijkheid van bed and breakfast dus dat vergt ook de nodige voorbereiding. Maar ook druk met klussen, het beheren van woningen gaat lekker, en vooral in het voorjaar is er op dat gebied veel te doen. Dus om het nog even over de balans te hebben: wij hebben alles hier goed in balans, zitten goed in ons vel. We wensen iedereen hetzelfde gevoel zoals  wij dat beleven. Klinkt een beetje zweverig, maar ik kan er geen andere tekst op verzinnen. Alleen dit: we hadden deze stap veel eerder moeten zetten. Tot de volgende keer…………….