`Once upon a time in Nieuwegein`. Het begon allemaal zo mooi in 2002 bij de invoering van de Dualiseringswet. De gemeentelijke politiek zou een profiel krijgen. De burger terug op de tribune, zodat deze kon zien waarvoor zijn volksvertegenwoordigers echt stonden. Helaas de consultancywereld heeft zich op dit fenomeen gestort en creëerde een vervuiling van de oorspronkelijke opzet. In plaats van een Collegeprogramma gesteund door en eventueel geamendeerd door een Raadsmeerderheid werden en worden wij gedwongen in het korset van het raadsbrede Raadsprogramma.Dit Raadsprogramma is a-politiek van aard, omdat het uitgangspunt is, dat een zo groots mogelijke Raadsmeerderheid zich hierin moet kunnen vinden. Het moet het Programma van de Raad worden op basis waarvan zij het College gaat controleren. Vergeten wij dan dat de oppositie en de coalitie nu en dan elkaar willen bestrijden!! En dat de oppositie en de coalitie ieder vanuit zijn eigen referentiekader het College moet en mag controleren. Samen vormen alle politieke fracties het Bestuur van de Gemeente, maar zij zijn zeker niet “één pot nat”. Het College voert slechts uit.Het College presenteerde ieder jaar haar begroting, gebaseerd op het Collegeprogramma. De nu vigerende duale Programmabegroting is echter van de Raad en de Productenbegroting van het uitvoerende College. In de praktijk wordt deze Programmabegroting door de ambtenaren van het College opgesteld. De Raad heeft wel de structuur bepaald (positief), maar heeft zeker in een middelgrote gemeente als Nieuwegein niet de capaciteit om de begroting zelf op te stellen. Overbodige spendering, trouwens!! Conclusie: de ambtenaren zitten in een spagaat bij de voorbereiding en de Raad zit in een spagaat bij de behandeling. Nodeloos ingewikkeld; de politici begrijpen het amper laat staan de burger.D66 plaats bij deze uitvoering van het Dualisme haar vraagtekens en zeker deze columnist!! “De burger kiest” De burger kiest op basis van partijprogramma’s en/of actuele hete hangijzers. Deze kiezer wil vervolgens zien wat er van zijn/haar invloed terecht komt. Op de huidige dualistische weg is de Raad met zichzelf bezig; namelijk zoveel mogelijk compromissen sluiten.Het Collegeprogramma op zich is al een politiek compromis; een democratische traditie; diep geworteld in onze cultuur. De meerderheid regeert, maar met respect voor de minderheid. Ik ben bang, dat door de huidige vorm van Dualisme nog meer burgers gaan afhaken en het politieke bedrijf een nog meer naar binnen gekeerde hobby van de politieke elite wordt. Het tegendeel wordt bereikt en de burger komt niet meer kiezen!!!! “Navelstaarderij”Op 3 februari jl. heeft de Raad getracht de afgelopen dualiseringsfase te evalueren. Deze avond was een complete mislukking, daar de perceptie van de organisatoren en/of voorzitter volledig anders was dan van de Raadsleden. Op zich geen ramp als er flexibel wordt aangepast; helaas gebeurde dat niet. De Raad is een avond met zichzelf bezig geweest zonder al te veel burgerlijke belangstelling. Gelukkig maar, want ik ben ervan overtuigd, dat zij samen met PGN het hazenpad zouden hebben genomen. De kern van het oorspronkelijk dualisme “Profiel geven aan de politiek” werd niet nagestreefd. “Tweede kans” Laat de mislukking van 3 februari jl. een les zijn voor de volgende bijeenkomst en laten alle politieke partijen zich voorbreiden op de vraag of zij/wij zo wel verder willen gaan.Niet over uitvoeringsdetails discussiëren, maar over de uitgangspunten en de grote lijnen. Vinden wij het College op afstand gezet een geslaagde actie; vinden wij een breed gedragen Raadsprogramma een succes of te wel toegevoegde waarde leveren; willen wij verder gaan met de Duale begrotingssystematiek; willen wij details weren uit de Raad en verbannen naar Commissies etc. En “last but not least”; zal de gekozen burgermeester alles in een ander kader zetten?? Sterkte, dames en heren.Namens D66 Hans Reusch