Kranten, brieven, folders, veel folders. Daarbij nog een paar honderd berichtjes op de mail en we hebben het zo druk dat de vakantie bijna al weer vergeten is. Ja het leven gaat door in ons stadje. De gemeente had ter bewaking van onze rechten en de regels die daarmee verband houden twee rechtzaken aangespannen waarover uitspraken gedaan werden in die vakantieperiode.
Ten eerste! Zo doet de rechter een uitspraak over het verzoek van de gemeente om een etablissement te sluiten wat zonder vergunning handelingen verricht die in een bordeel schijnen thuis te horen. Daar hebben we er al een van en een tweede mag gezien een eerdere beslissing van de raad dus niet. De gemeente heeft zich in deze zaak van argumenten bedient betreffende het soort bedrijven wat er volgens het bestemmingsplan van de betreffende zone toegestaan is. En de betroffen “firma” voldoet volgens de gemeente niet aan de eisen. ‘Dat zal wel zo zijn’, vond de tegenpartij, ‘maar er zijn daar meer dan voldoende bedrijven actief die ook niet aan die eisen voldoen’. De rechter kon niet anders dan de gemeente ongelijk geven, er vaderlijk aan toevoegend dat de gemeente beter het argument van de exclusiviteit had kunnen gebruiken. Volledig legaal is het besluit genomen dat in Nieuwegein maar één seksinstelling actief mag zijn! Dat argument zou volgens de rechter voldoende geweest zijn!
Na drie weken vakantie heb ik dan drie vragen. Hoe komt het dat dat niet gedaan is? Hoe is het mogelijk dat er bedrijven in een zone actief zijn die niet aan de eisen van de zone voldoen? Hoe komt het dat degenen die het proces voorbereiden dat laatste niet weten of er overheen kijken? O ja en dan nog de hamvraag in deze tijden van bezuiniging: “Hoeveel kost dat nu weer extra”?
Ten tweede! Job van Oostrum, overtuigd dat de gemeente hem beloofd had het oude schoolgebouw in de van Heukelemstraat te mogen kopen, liet beslag leggen op het pand om verkoop tegen een veel lagere prijs aan Brummi voor het maken van een kinderopvang, tegen te gaan. In het door de gemeente aangespannen proces argumenteert de advocaat van de heer van Oostrum. “Wethouder de Bruin zou het in 1998 al beloofd hebben. Wethouder Verbeek bevestigde dat een ambtenaar en wethouder van Linge haar gezegd hebben dat er toezeggingen gedaan zijn”. De advocaat van de gemeente Nieuwegein maakt gehakt van het verhaal. “De ambtenaren herinneren zich niets meer. Er zijn geen stukken. Wethouder Verbeek haalt kennelijk zaken door elkaar. ” Wethouders van Linge en de Bruin worden althans in de krant niet meer geciteerd. De rechter doet uitspraak en de gemeente krijgt gelijk en stuurt snel aan alle raadsleden een briefje met een uiteenzetting over het gebeuren.
Juist dat briefje maakt dat de vragen die er bij mij waren steeds heftiger worden. Geen enkele burger of zakenman gaat een proces aan, laat beslag leggen en riskeert allerlei gedoe, wanneer er niet een reden voor was. Dat ambtenaren zich niets meer herinneren en dat er geen enkel papier meer was, dat mevrouw Verbeek alleen maar zaken door elkaar heeft gehaald veroorzaakt bij de rechter, die slechts de stukken ter zitting beoordeelt, de noodzaak om een uitspraak te doen. Hij kan niets zeggen over de inhoudelijkheid van de argumenten. Hij legt de argumenten slechts naast elkaar denkt veertien dagen na en doet een uitspraak.
Had hij tijd en bevoegdheid gehad, dan had hij wethouder de Bruin en wethouder van Linge evenals een aantal ambtenaren en mevrouw Verbeek kunnen dagvaarden en een heleboel vragen kunnen stellen. Bijvoorbeeld hoe het komt dat de beide geïnteresseerde partijen over twee volledig andere aankoopprijzen kunnen praten.
Als politicus had ik dan nog de vraag of de raad de aankoop door het college besloten ook goed gekeurd heeft? Zo nee hoe kan dat dan. We waren toch nog niet dualistisch?
Ook hier dan nog drie vragen! Heeft de gemeente een systeem om dossiers van gesprekken tussen wethouders en burgers bij te houden? Zo nee gaan ze dat nu doen en worden die dossiers dan ook overgedragen bij het wisselen van het collegeteam?
Tenslotte in deze tijd van bezuinigingen: Hoeveel kost deze affaire nu weer aan tijd van ambtenaren, declaraties van advocaten, eventuele schade vergoedingen en wat dies meer zij!
U weet het de VSP gaat meer en meer naar de organisatie kijken. Daar wordt gewerkt. Daar gebeuren de dingen die geld kosten. Daar worden zoals te verwachten bij een werkende organisatie ook de fouten gemaakt. Daar zijn ook de besparingen te vinden! Daar zouden verbeteringen ingevoerd moeten worden. Hier reageren we nu even op twee zaken uit de actualiteit. Het zou ons niets verbazen wanneer we zo aan kosten van een ton in euro mogen denken. Als de kous daarmee af is!
