‘de dialoog’ heet het kunstwerk in het park, granieten zuiltjes in de heuvel.
en dat is toepasselijk, want er wordt nogal gesproken over het voorgenomen besluit
een evenemententerrein in te richten in het laatste grote groene gebied van nieuwegein.
wanneer je door je wimpers kijkt lijken de zuiltjes wel tanden van een onderkaak, klaar om een hap uit het gras te nemen. dat klinkt net zo dreigend als het is.
de laatste keer dat ik een evenement in het park bezocht was in 2012, de ‘festafette’, een feestje met meer artiesten dan bezoekers.
daarna kende ik het park slechts als park. precies zoals de bedoeling was, en is.
en soms heb je maar één moment om een goede keuze te maken
dit is ons laatste grote groen
dit is ons laatste grote groen
een rustpunt, een oase
tussen water, spoor en straten,
bedoeld om niet per se heel veel te doen
hier hoor je vogels zingen naar elkaar
hier hoor je nog de bomen ruisen
of de tred van joggers die een fietspad kruisen
hier hoor je kinderen spelen,
een hond, gegrom en dan geblaf
hier valt de drukte van je af
dit gun je elke stad
ach, laat die vogels toch niet vluchten
bij de eerste noten van gitaar of bas
laat hier geen foodtrucks ploegen
door bosschages, voren trekkend in het gras
laat hier geen kermis zijn
met knipperlicht en blikmuziek
laat hier geen vreemde geuren hangen,
geen sate naast ijsselstee, geen pizza’s, wafels
en geen lauwer worden bier
dit is ons laatste grote groen
een rustpunt, een oase
tussen water, spoor en straten,
je kan er werkelijk veel mee doen,
of beter nog, het laten
© ton de gruijter
Over Ton de Gruijter
Met zijn poëzie werpt Ton de Gruijter (1953) een nieuw licht op actualiteiten. Hij legt wat er gebeurt in de stad vast in mooie beelden en rake bewoordingen.
Hij schreef jarenlang stadsgedichten op De Digitale Stad Nieuwegein en publiceerde de bundel Groeten uit Nieuwegein. In 2017 ontving Ton de Nieuwegein Award voor Kunst en Cultuur. Van 1 januari tot en met 31 december 2021 mocht Ton de Gruijter zich Stadsdichter noemen op initiatief van bibliotheek De tweede verdieping. Toenmalig burgemeester Frans Backhuijs benadrukte dat de dichter absoluut geen blad voor de mond moest nemen. En dat deed hij dan ook niet. Sinds enige tijd bericht Ton weer op De Digitale Stad Nieuwegein.
Naast Groeten uit Nieuwegein publiceerde Ton vijf andere bundels. Over zijn manier van schrijven: ‘Ik denk graag over verlangen, het verglijden van de tijd, veroudering, en de vragen rond conflicten en hoe het met de mens en de religie gaat. Ik probeer het zodanig uit te werken dat in de kortheid van een gedicht toch een beeld of een verhaal herkenbaar is. Ik vind het belangrijk iets te maken wat geen halffabricaat is, en het moet, voor zover mij dat lukt, taalkundig kloppen.’
‘Ik hou van rijm en ritme. Ik gebruik dus ook een schema, zoals een notenbalk bij muziek kan helpen. Taal is voor mij een gebied vol verborgen schatten. Schrijven helpt dit te ontginnen.’
Over het kunstwerk ‘De Dialoog’
Overal in Nieuwegein kom je iets tegen, mensen, dieren, gebouwen, auto’s, fietsen etc. maar ook kunstwerken, Openbare Kunstwerken. Wekelijks zullen wij deze hier behandelen. Wie is de maker, waarom daar op die plek en wat stelt het nu voor. Onze fotograaf Arend Bloemink trekt er op uit, met zijn camera, met zijn blik op het kunstwerk om u te laten genieten van kunst, thuis, van achter uw computer en ……… mocht u het zelf willen zien dan kunt u er ook heen met de kennis die u hier leest op De Digitale Stad Nieuwegein. Lees hier meer over ‘De Dialoog’.
