ik was er van onder de indruk. ook de burgemeester schrok.
het a.d. leverde een aantal artikelen onder de serienaam ‘luisteren naar nieuwegein’ waar een onthutsend beeld in wordt geschetst van mensen die door een combinatie van woning, financiën, gezondheid of gemaakte keuzes buiten de boot vallen.
erger, het is vaak wijkbepaald.
dan steekt het glimmende centrum met het alweer bijna opgeleukte stadshuis, een lonkend theater en de bouw van appartementen waarvan sommige vier keer duurder zijn dan de gemiddelde woningwaarde van de wijk die aan de overzijde van het water ligt, weer even af.
het kanaal als moderne slotgracht.
aangegeven wordt dat de problematiek zich vooral afspeelt in de ‘centrale as’ van de stad.
dat is een uitdaging, u weet, met een zwakke as is het lastig sturen.
een akelig besef, zo kort na de vijftigste verjaardag van de stad.
de pijn van nieuwegein
zij bouwt veel hoger dan zij vroeger kon,
het is hier wonen in de wolken
ambitie is het toverwoord
al sinds zij met haar groei begon
en kijk, zelfs langs kanalen en rivier
strekt nieuwbouw stenen vingers uit
het is hier wonen aan het water,
zij garandeert u woonplezier
zij is inmiddels vijftig jaar
zij vierde onlangs nog haar feest
maar ach,
de vlaggetjes zijn en blijven opgeruimd
de straten zijn weer kaal
de loftrompet is terug in haar foedraal
want sinds zij beter in de spiegel keek
besefte zij de keerzij van ’t verhaal
haar steen liet zich eenvoudig voegen,
de steen, die zij zo goed kent
maar voor de mens, zo moet zij nu erkennen
kent zij géén cement
het stemt tot zorg en droefenis
dat haar gemeente onvoldoende
een gemeenschap is
© ton de gruijter
Over Ton de Gruijter
Met zijn poëzie werpt Ton de Gruijter (1953) een nieuw licht op actualiteiten. Hij legt wat er gebeurt in de stad vast in mooie beelden en rake bewoordingen.
Hij schreef jarenlang stadsgedichten op De Digitale Stad Nieuwegein en publiceerde de bundel Groeten uit Nieuwegein. In 2017 ontving Ton de Nieuwegein Award voor Kunst en Cultuur. Van 1 januari tot en met 31 december 2021 mocht Ton de Gruijter zich Stadsdichter noemen op initiatief van bibliotheek De tweede verdieping. Toenmalig burgemeester Frans Backhuijs benadrukte dat de dichter absoluut geen blad voor de mond moest nemen. En dat deed hij dan ook niet. Sinds enige tijd bericht Ton weer op De Digitale Stad Nieuwegein.
Naast Groeten uit Nieuwegein publiceerde Ton vijf andere bundels. Over zijn manier van schrijven: ‘Ik denk graag over verlangen, het verglijden van de tijd, veroudering, en de vragen rond conflicten en hoe het met de mens en de religie gaat. Ik probeer het zodanig uit te werken dat in de kortheid van een gedicht toch een beeld of een verhaal herkenbaar is. Ik vind het belangrijk iets te maken wat geen halffabricaat is, en het moet, voor zover mij dat lukt, taalkundig kloppen.’
‘Ik hou van rijm en ritme. Ik gebruik dus ook een schema, zoals een notenbalk bij muziek kan helpen. Taal is voor mij een gebied vol verborgen schatten. Schrijven helpt dit te ontginnen.’