Er zijn momenten in het leven dat je wensen mag doen, zoals bij een vallende ster, wat in augustus nogal eens voorkomt. En als je erg braaf bent wil de lieve Sint of de joho-kerstman ook je wens wel eens vervullen. Ik ben een onschuldig en naïef meisje van bijna vijftig en verbeeld me dat als ik iets oprecht en vanuit mijn hart wens, er ergens in ons universum een macht is die mijn wens vervult. Maar ach, augustus is al weer voorbij, Sint is al weer op weg naar huis en de kerstman moet nog komen.

Mijn wens van een veilige hangplek voor middelbare vrouw met hond kan misschien nog uitkomen als er ergens in de gemeente een goede fee (m/v) is die enige affiniteit met de kerstman heeft.

Mijn wens dat alle mensen op de hele wereld nu eindelijk eens respectvol omgaan met dieren en begrijpen dat het net zo goed voelende wezens zijn als mensen, kan mogelijk nog door de kerstman worden vervuld, maar ik vrees dat er nog wel wat generaties overheen zullen gaan. Het stemt mij tot tevredenheid dat de Dierenpartij bij de jongste peilingen in ieder geval al één zetel zal hebben. Volgens één of andere Griekse wijsgeer (Sophocles of zo?) kan je de beschaving van een land afleiden van de manier waarop die met haar dieren omgaat. Nou, dan hebben we nog een lange weg te gaan.

Mijn wens dat mensen op meer begripvolle wijze met elkaar omgaan en verschillen tussen mensen als een uitdaging zien in plaats van als iets dat bestreden moeten worden? Héél misschien dat de moord op Theo toch nog iets goeds gaat brengen, het lijkt er op dat allerlei mensen in onze maatschappij opeens broodnodig met elkaar moeten praten. Had natuurlijk al decennia geleden moeten gebeuren, maar beter laat dan nooit. De randfiguren die het vuurtje nog even willen opstoken, moet je gewoon met de steen vermorzelen waar ze op een natte middag onder vandaan gekropen zijn, en er verder vooral zo weinig mogelijk aandacht aan besteden. Neem toch gewoon een allochtoon!…in je omgeving en dingen gaan een stuk makkelijker. Zo heb ik een familielid van Tunesische afkomst, leuke en intelligente kerel, waar je heel wat mee af kunt bomen. Zo heb ik jaren gewerkt met een secretaresse van Surinaamse origine, een heerlijk pront mens waar ik met warmte aan terugdenk. Zo heeft een vriendin van mij een hartstikke lieve Berber met een beschaving waar velen een puntje aan kunnen zuigen.

Onlangs moest ik denken aan de beweging die in het begin van de 19e eeuw in de Engelssprekende landen begon: de hygiëne-beweging. Die ging in eerste instantie over meer fysieke hygiëne voor arme mensen, om ze gezonder te laten leven. Niet dat die arme mensen daar het geld voor hadden, maar de bedoeling was lief. De hygiëne sloeg niet alleen op het huis en het lichaam, maar strekte zich later ook uit naar de geest. Drank moest worden afgezworen en de “geest verheven”. Een prachtig streven, maar hebben we het gered, nu in de 21e eeuw?

Sociale verloedering heeft volgens mij te maken met elkaar niet meer kunnen aanspreken op gedrag. Toen ik mijn buren aansprak op het agressieve gedrag van hun Duitse Herder naar mijn pup, kreeg ik een nonchalant schouder ophalen. Toen ik de mevrouw van de (andere) Duitse Herder, die mijn pupje dreigde te verscheuren, aansprak dat ze niet ingreep, kreeg ik een uitbrander dat ze “niets met mij te maken had”. Toen ik de mevrouw bij AH aansprak of ze even op haar beurt wilde wachten, kreeg ik een “mens, doe niet zo aangebrand”. Als je een vuurwerkgek aanspreekt op overlast krijg je als dank een rotje tussen je benen gegooid.

Mijn hond en vier katten hebben het in elk geval wèl begrepen. Die komen uit alle windstreken en landen en leven gezusterlijk en gebroederlijk met elkaar. Kunnen wij mensen een voorbeeld aan nemen.

Ik hoop heimelijk, nee ik wens, dat de hemel en/of reïncarnatie bestaat. Ik zou zo vreselijk graag willen weten hoe onze aarde er over een eeuw voorstaat. Zouden we dan eindelijk iets geleerd hebben?

Vorige columns: klik op Archief.

Volgende column: verschijnt op 17 december 2004.