De WMO en de aanbod kant

Breed is er gereageerd op de Artikel42 brief van de VSP over de WMO en al die zaken die daardoor veranderen. De gemeentelijke organisatie laat zich ook niet onbetuigd. Zo hebben raads- en commissieleden een uitgebreid stuk ontvangen over de WMO. Dat bestaat voor een deel uit een handreiking die via de VNG en of het ministerie van VWS aan de gemeenten van Nederland is toegestuurd. Maar belangrijk is ook een overzicht van wat er allemaal aan problemen ligt en hoe daaraan gewerkt zou moeten worden. Dat wordt in de commissie SOC van 7 april besproken. In aanleg zijn de problemen wel genoemd. De oplossingen vragen veel meer tijd. Daar tussendoor speelt nog het feit dat de wet in de kamer nog niet goedgekeurd is en het aantal amendementen heel groot zal zijn. Dat noopt tot afwachten. Maar op hoofdlijnen kan er natuurlijk heel wat voorbereid worden.Er is nog een heel belangrijk feit dat zeer veel mensen aangaat: "De mensen die in de thuisorganisaties werkzaam zijn". De gemeente mag het geld voor de verzorging die nu uit de AWBZ of WVG betaald wordt, via de WMO naar eigen inzicht inzetten. Dat betekent voor de Thuiszorgorganisaties een geheel nieuwe situatie. Er moet opeens geoffreerd worden en commercieel gewerkt. Er zal gereorganiseerd worden. Er zullen vaste banen verdwijnen en er zal op uitzendbasis, of als "Alpha-hulp" gewerkt moeten worden. Met alle gevolgen voor de groep helpenden en verzorgenden. Samen hebben die jaren lang gevochten voor erkenning van hun vaak zo ondergewaardeerde werk. Die is er nu en dan deze ontwikkeling. Straks maar afwachten of er een vast inkomen is, of er ziekteverzekering, vakantiegeld, pensioen en werkbegeleiding is. Los nog van de papierwinkel die veroorzaakt wordt door zelf ziekenfondspremie en belasting te regelen, plus wat onze moderne heilstaat verder nog met zich meesleept aan papier en benodigde informaties!De basis van dit verhaal ontvingen wij van twee verontruste thuiszorgmedewerkers uit Leidschendam. Enerzijds een goede informatie over de problemen aan de kant waar het werk geleverd moet worden. Onze eigen Vitras en ook de SWN zitten natuurlijk in precies dezelfde situatie.Er moet bezuinigd worden. Dan ga je dus mensen ontslaan en straks moeten er dingen gedaan worden vanwege de WMO of andere plannen waarbij je die mensen juist nodig hebt. Een groot dilemma voor organisaties die daarop nog niet altijd goed voorbereid zijn. Dat gaat dan vaak om de financiële situatie maar ook om organisatorische facetten van het beleid. Anderzijds blijkt maar weer dat beleid van overheden vaak niet verder gaat dan het eigen probleem in de eigen sector. Hoe het daarbuiten gaat is voor iedereen om het even. U weet wel, bezuinigen waardoor 100 000 arbeidsplaatsen vervallen en….. er 90 000 werkelozen bijkomen!Veel ernstiger is het feit dat de politiek, zowel landelijk als lokaal, grote moeite heeft om het totaalplaatje te overzien en daarom de belangen van de eigen coalitie laten voorgaan! Een reflex die niet geheel onbegrijpelijk is maar soms, gezien sommige consequenties van de voorliggende plannen, heel veel mensen in de kou dreigt te laten staan. De vraag zou moeten zijn of het uitkleden van de AWBZ nu echt een goed plan is.Er is nog geen echt antwoord. Die onzekerheid ligt in een groeiende stroom van publicaties in nieuwsbrieven en handreikingen besloten. Daar staat wat er allemaal zou moeten gebeuren. In de hoop dat………. Maar het waarom van de van de acceptatie door de meerderheid , blijft in de schoot van de coalitie verborgen. Helaas is het weer de tijd die het ons zal leren. Dat kan je toch moeilijk beleid noemen.