De vierde macht en communicatie

In Het VNG magazine nummer 44 van dit jaar staat een verhandeling over de ideeën van Jacques Wallage, tegenwoordig burgemeester van Groningen. De uitspraak van Pim Fortuyn "De ambtenaar die mijn programma niet uitvoert, ontsla ik. Dan huur ik wel nieuwe in bij Randsdtad" had Wallage stevig aan het denken gezet. Het resultaat was tenslotte het boekje "Lang leve de ambtenaar." In het boek breekt Wallage een lans voor de ambtenaar en zijn belangrijke kennis en ervaring. Hij geeft ook aan dat de tegenstelling tussen de bestuurder en de ambtenaar een enorme versterking zou kunnen zijn. Ik denk dat dat helemaal waar is. Maar het moet wel met verstand gebruikt worden. Immers de belangen van de twee partijen liggen niet altijd op een lijn. Wallage’s initiatief is mijn inziens niet verkeerd! Ambtenaren mogen best eens dwars tegen de heersende mening in verdedigd worden. Want de waarheid ligt voor velen toch bij de bovengenoemde uitspraak van Fortuyn die onder andere daarmee populariteit verwierf. Tegengas op zijn tijd is dus heel nuttig al was het maar omdat Fortuyn in feite niet wist waar hij het over had.Onwillekeurig kwam dit artikel bij mij boven naar aanleiding van een gedachten wisseling tussen de heer Monrooy en ondergetekende. Hij merkte terecht op dat de sloopvergunning voor de huizen in de binnenstad niet verkeerd gedaan was. Dat stond dus verleden week verkeerd in mijn column. De rechter heeft de gemeente inmiddels gelijk gegeven tegen een aantal klagers. Deze waren ingesprongen op een publicatie in de gemeentelijke rubriek in de Molenkruier. Volgens de ontvangen informatie is daar twee keer onverplicht een publicatie gedaan om de inwoners goed op de hoogte te brengen. Helaas een keer fout door in de vermelding van de adressen er een aantal te vergeten. Het middel bleek dus erger dan de kwaal. In feite is het natuurlijk te gek voor woorden dat in een project zo groot als de binnenstad dit soort fouten gemaakt kunnen worden. Nee het zijn geen details. Het zijn de topjes van de ijsberg. En de inwoner is het dan met Fortuyn eens en leest Wallage niet eens.Onlangs mocht ik in boerderij Bos een voordrachtje doen over de zorgverzekering. Mijn Cosbopetje waaide snel af toen mij als raadslid gevraagd werd waarom ik die extra kosten voor die reparaties van die drempels niet had weten te vermijden. De inwoner gaat niet voor de nuances van dualisme, of de tegenstelling tussen de raad en het college. De inwoners wil dat het werk goed gedaan gaat worden. Die houdt de politiek daarvoor verantwoordelijk.Net zoals voor andere kleine en of grote vergissingen. Dan gaat je imago kapot vanwege details; wordt alle inspanning teniet gedaan door kleinigheden die het tenslotte steeds groter worden naarmate je je langer ergert. Ooit vertelde ondergetekende in de raad hoe het plezier van een auto over een periode teniet gedaan wordt door één klein rammeltje. Het is niet alleen in de contacten met de overheid dat de inwoners fouten niet wensen te accepteren. Dat is op vele andere gebieden net zo. Het bedrijfsleven is daar redelijk goed op ingesprongen. Al worden er ook fouten gemaakt. Zie onze satirische programma’s. Voor de overheid is het nog belangrijker. Immers die is monopolist, trouwens net als de politiek. Dus is geen fouten maken het allerbelangrijkste wat er is. Dat is de beste communicatie ooit! Dat bespaart vermogens.Volgende week eens over het hoe en waarom van die fouten?