De laatste bijdrage over de sociale toekomst van Nieuwegein en wat dat allemaal zou kunnen betekenen. Duidelijk was dat wij vinden dat inwoners en politiek mee moeten denken over die (sociale) toekomst van Nieuwegein. Het is in dat opzicht typerend, dat ook in de begroting voor 2012 bij het hoofdstuk strategische heroriëntatie vermeld werd, dat de inwoners meer en meer direct mee willen praten over de toekomst van onze stad. Die inwoners zouden zelfs in dat opzicht buiten de politiek om willen gaan. Dat is niet verwonderlijk wanneer de politiek via de media inderdaad naar voren komt als een stel ruziënde zielen, die kennelijk niets beters te doen hebben als het elkaar in de haren vliegen. Maar daarover maar eens later.

Wat blijft is het feit dat de inwoners best actief mee willen denken en doen wanneer ze de kans krijgen. Kijk naar de ophef en de aandacht die bouwplannen krijgen of veranderingen in bestemmingsplannen. Daar zit echter een wettelijk systeem achter dat tijdige publicatie voorschrijft. Hoewel dat redelijk beperkt is in vergelijking met de pakketten commerciële uitingen die we over ons heen krijgen, is het voor de wakkere inwoners best te ontdekken. En als het onderwerpen zijn die begrijpelijk zijn en duidelijk maken dat er zaken in onze omgeving gaan veranderen, dan klimt de inwoner in de pen, neemt deel aan besprekingen en vergaderingen en verdedigt zijn of haar standpunt helder en vaak met emotie. Dat laatste heeft ook te maken met het feit dat het hoe en waarom van allerlei zaken voor inwoners vaak onbegrijpelijk zijn en blijven.

De “sociale toekomst van Nieuwegein” en de manier van aanlopen via een kleine advertentie in de Molenkruier, is qua onderwerp en qua publiciteit een perfecte manier om geen of nauwelijks mensen te mobiliseren. Soms denk je dat het qua timing zo gepland is. Want inwoners kunnen ook bijzonder vertragend werken in discussies. Ook omdat men makkelijk uitwijdt over eigen ervaringen waardoor het onderwerp en de manier van daarmee omgaan op de achtergrond raakt. Een goede voorzitter van de betreffende werkvergadering is in dat opzicht heel veel waard.

Tussen de intenties en de uitvoering van de te realiseren plannen ligt dan ook een lange weg. Een zaak is mijns inziens buitengewoon helder. Wanneer de gemeente de daad bij het woord wil voegen, zal er een hoop actie ondernomen moeten worden. Daar zijn allerlei mogelijkheden bij:

• Inwoners helpen met het begrijpen van de ambtelijke werkwijze en de rol van de politiek.
• Informatieavonden over lange termijn plannen en de voorbereidingen die daarvoor nu of binnenkort al plaats vinden.
• Een betere informatie over het hoe en waarom van plannen en de consequenties daarvan voor de ambtelijke organisatie en de inwoners.
Kortom meer en beter communiceren en informeren en in plaats van zelf telkens het wiel uit te vinden ook eens nagaan wat voor kennis er bij de mensen van de stad aanwezig is!

Ik denk dat een middagje brainstormen genoeg kan zijn om een plan te maken dat gericht wordt op meer betrokkenheid. De uitvoering zal veel meer tijd vragen. We weten dat van de wijknetwerken die naar een aarzelend begin, langzaam maar zeker steeds beter beginnen te werken. Het wordt ook allengs duidelijker dat de poppetjes en hun kennis van zaken de doorslaggevende factor zijn bij het wel of niet functioneren van een wijknetwerk. Daarbij moeten we de inbreng van de ambtelijke organisaties niet vergeten. Maar ook die moesten dat vak nog leren.

Datzelfde geldt voor het goed werken met inwoners over zaken die de wijken overstijgt. Zoals daar dat onderwerp is: “De sociale toekomst van Nieuwegein.”
Laten we maar eens beginnen om dat goed in de gaten te houden.
Dat is volgens mij ook een functie van de politiek, reden waarom dit allemaal opgeschreven is en ook gepubliceerd wordt.