De twee nieuwe oeververbindingen van de nieuwe ‘Lekbruggen’ zijn identiek aan elkaar. Ze hebben elk een totale lengte van 532 meter en zijn allebei 29 meter breed. Het zijn zogeheten uitbouwbruggen, die als twee gigantische holle kokers van oever tot oever over de Lek komen te liggen. Van de zijkant van het wegdek naar de zijkant van zo’n koker lopen schoren (stutten) die voor extra ondersteuning zorgen. Aan de onderkant worden de kokers gesteund door kegelvormige betonnen pijlers.

Aan weerszijden van de hoofdoverspanning, die 165 meter lang is, staan waterpijlers. Zo’n waterpijler bestaat uit drie kegels. Daarnaast heeft elke brug aan weerszijden zijoverspanningen van ieder 100 meter en twee aanbruggen van in totaal 167 meter. De aanbruggen steunen op uiterwaardenpijlers, die uit twee kegels bestaan. Maar hoe was het vroeger? In de eerste editie van De Oude PEN behandelen we de Lekbrug van 1458 tot 1840. Er zullen nog twee edities volgen.