Vier benamingen sinds mei 2003 voor dezelfde problematiek. De toekomst van onze stad binnen het kader van waarschijnlijk afnemende gemeentelijke inkomsten en een discussie rondom de functies van het stadsbestuur en de samenleving. Het is het feestje van burgemeester Cor de Vos die dit project met veel verve in de commissie ABZ verdedigd heeft. Een strategisch manager werd aangenomen en een procedure uitgeschreven inclusief inspraak en allerlei andere belangrijke discussiemomenten. Een breed stuk denk en ontwikkelingswerk werd gedaan met onder anderen het signaleren van tendensen en maatschappelijke ontwikkelingen.
Onderwerpen zijn: Nieuwegein steeds meer een onderdeel van een regionaal netwerk; bewuster ruimtegebruik, verandering bevolkingsopbouw, toenemende mobiliteit, enz. Er werden enige randvoorwaarden en een aantal uitgangspunten vastgesteld. En dan komt er een discussienota voor de commissie en de bevolking. Iedereen krijgt een gekleurde folder getiteld: Nieuwegein kiest. Met een oproep om mee te discussiëren in februari! Dat ging te snel.
In de commissie vroeg ondergetekende waarom het stuk met zoveel haast naar de bevolking moest. Het antwoord was dat de financiële consequenties al in de begroting voor 2005 verwerkt moeten worden. Om dat te bereiken een onbegrijpelijk verhaal de stad in sturen is natuurlijk verkeerd. Het gevolg laat zich raden. Minder dan een kwart procent van de bewoners heeft zich aangemeld om mee te discussiëren. Of dat een half procent wordt moeten we afwachten.
Wat gebeurt er gevoelsmatig eigenlijk bij de mensen van de stad?
Ten eerste is het duidelijk dat er bij de bevolking een gevoel van wantrouwen ten opzichte van de politiek en het stadsbestuur bestaat. Binnenstadsplannen te groot te duur en nooit af. Parkeren waarom? En wat nu weer?
Ten tweede heeft men het gevoel toch niet mee te tellen. Waarom dan hier aan mee doen.
Ten derde is de communicatie naar de mensen niet adequate. Enige ironie in de landelijk pers helpt ook niet.
Tenslotte is het niet duidelijk waaraan ze precies mee moeten doen. Meepraten waarover. Wat zijn eigenlijk de problemen. Een visie ter discussie met zinnen zoals: “Nieuwegein: een stad die bekend en bemind is; Nieuwegein: waar iedereen zijn eigen verantwoordelijkheid neemt” is geen echte uitnodiging om eens even lekker stevig mee te discussiëren. Trouwens hoe kan je iets zinnigs zeggen over een stiltecentrum of het tweede zwembad zonder enig idee te hebben voor hoeveel mensen deze zaken belangrijk zijn en wat het de gemeenschap kost of gaat kosten. Om vervolgens te beslissen welk van de twee dan maar moet blijven ten koste van de andere. Waarschijnlijk voor vele burgers is dit een “vraag te ver”.
Een probleem met dubbele bodem.
Terwijl het duidelijk is dat er de facto over bezuinigen gepraat moet gaan worden, is er een maatschappelijk discussie doorheen gemengd. A la Balkenende wordt er plots gesproken over de mondige burger die eigenlijk veel meer kan en dan blijven de hoofdtaken bij de overheid. U weet wel al die zaken die niet goed gaan; onderwijs, veiligheid, gezondheid- en welzijnszorg. Voor de rest mag de burger dan zelf het gemeentelijke grasveld maaien. Balkenende is al verweten dat zijn sociale activering slechts door geldgebrek is ingegeven. Op een gemeentelijk niveau wordt het slechts met onbegrip ontvangen. Want hoe ga je in de praktijk wat doen. Wie doet er mee en wat krijg ik er voor! Hoe help ik de problemen in mijn wijk op te lossen! Wat doe ik wanneer veel mensen gewoon niets willen doen?
Deze verschillen in golflengte tussen lokale overheid en burgers plus, zoals gezegd een tamelijk onbeholpen folder, maken dat we zo niet verder komen. Er zal door een beperkt aantal mensen buitengewoon enthousiast van gedachten gewisseld worden. Er zal voor de Nieuwegeiners niet concreets uitkomen. Daarvoor moet er uit ander vaatjes getapt worden.
Volgende week krijgt u een vervolg op dit verhaal met een aantal ideeën.
