Zomaar ergens in Nieuwegein. Je loopt, je ziet, je fantaseert. Over dingen, personen, gebeurtenissen of wat dan ook. De één legt het vast in een foto, een ander met woorden. Niet zomaar woorden maar allemaal zijn ze gelijk. Er is geen hoofdletter te bekennen bij de Nieuwegeiner Ton de Gruijter. Geen woord staat boven een ander. Ton is dichter en laat zo af-en-toe van zich horen op onze redactie. Deze keer gaat het over de bekende of inmiddels beruchte ‘knip’ op de Batauweg. Ton schrijft ons:
‘u kent het wel, zo’n stad die de winkels verzamelt in een centrum en vervolgens opmerkt dat de bewoners uit de wijken die winkels met de auto bezoeken. u kent het wel, zo’n kleine stad die met hoofdstedelijk bravoure maatregelen wil nemen om de verkeersstroom in te dammen.’
de knip
wie kritisch keek kon heel misschien
al aan het beeld op het muntplein
het einde van een tijdperk zien
en het begin van saggerijn
het beeld, dat als een stenen schaar
vanuit de grond naar boven steekt
maakt ons bewust van het gevaar
dat straks de toegangsweg ontbreekt
een knip in de bereikbaarheid
terwijl de stad al zo vergrijst
zet vraagtekens bij het beleid
dat doorgaans een ruim inzicht eist
het oogt ‘groot-amsterdams’, heel hip
maar ’t is toch niks voor nieuwegein
straks merkt ‘de winkel’ in de knip
hoe zwaar men munt slaat uit dit plein
© ton de gruijter
Prachtig weergegeven. Mijn woede zou merkbaarder zijn