De eerste periode en de caravan staat

Zo, de caravan staat, de voortent is ingericht. Nu het huis verkennen.  Wat een zooi staat er in het huis. Het staat vol met kasten, bedden, compleet met matras, lakens en kussens, half aangevreten door de muisjes.  De kasten die in het huis staan zitten vol met troep, papieren e.d.  Wel leuk om te zien hoe ze hier tot voor kort nog leefden.  Alle kasten worden gesloopt, op twee nachtkastjes na die heel retro zijn, en een aantal inbouwkasten.  Nou ja inbouwkast, het is een vierkante uitholling in de muur, met een mooie deur ervoor, die wij weer in originele staat terugbrengen tijdens de restauratie.In één zo’n kast lag een hele stapel oude tijdschriften vanaf 1960, hele oude Donald Duckies (in het italiaans natuurlijk), en een complete cursus Engels met als geluidsmateriaal van die oude singeltjes. Het meeste weggedaan, behalve een aantal tijdschriften, altijd leuk voor de gasten om in te kijken.  Het is half juli dus hoogzomer. Superwarm, bloedheet in de caravan, dus veel schaduw zoeken.Mario is vast begonnen met het schoonmaken van de muren, het zogenaamde stuc-werk eraf bikken.  Riccardo en ik proberen de cantina leeg te halen. Een cantina is een soort kelder wat ooit een slaapkamer moet worden als een soort souterain. Maar wat een bende zeg, er liggen wel 1000 lege flessen in alle soorten en maten, wat moesten die mensen ermee? Ook veel spinnen, grote torren, kleine schorpioentjes vindt je hier in en om het huis.Tijdens het huis leeg halen nog een stuk of twee wespen-nesten ontdekt. Eén zat tussen een raam en een luik, dus je kon ze goed zien.  Wat een joekels zeg, minstens 4 tot 5 cm groot.  Er wordt ook gewaarschuwd dat een paar beten van die beesten dodelijk kan zijn. Toch zelf geprobeerd om het nest te doden. In eerste instantie dachten we dat het niet gelukt was, maar naar verloop van tijd, was het nest leeg. Wel zie je ze buiten nog veel, we hebben een aantal vijgen-bomen en daar zijn ze gek op.Gelukkig hebben we elektriciteit en water, dus heel primitief zitten we nog niet. Wat het water betreft, we hebben een eigen bron, dus zodra we er achter waren hoe dat werkte hadden we de luxe van eigen bronwater. Wat is dat lekker zeg, je proeft echt verschil. We hebben het gemeente water uitgezet en doen nu alles met onze bron, die nooit leeg is. Omdat wij nogal een groot huis hebben gekocht met de nodige werkzaamheden, hebben we een aannemer in de arm genomen.  Italianen staan bekend als aardige mensen maar houden niet van haasten, alleen in de auto, maar dat is een ander verhaal. Wij dachten dus dat wij de bouwvakkers aan het werk moesten houden, maar ik heb nog nooit een stel mensen zo hard zien werken. Het ging te snel. Omdat wij een bepaald budget hadden, zou Mario heel veel zelf doen, maar alles werd hem uit handen genomen. Even een time-out dus, en toen zagen we ruim 3 weken niemand meer. Goed voor ons om zelf het huis te verkennen, schoon te maken en te genieten van alles wat er is.Het warme weer hield maar aan, en af en toe moesten we echt het toevlucht zoeken in het dorps-zwembad. Volgend jaar hebben we er zelf een, als alles goed gaat. Na een aantal weken toch weer de aannemer gebeld dat er eerst een goed contract moet komen en dan kon er verder gewerkt worden.  Dit is goed gekomen en vanaf het tekenen van het contract zijn er bijna dagelijks weer werklui over de grond. Er moet veel gedaan worden, het huis wordt opgesplitst in eigenlijk 4 woningen: 3 appartementen en een privé-gedeelte voor onszelf. Toen werd het 15 september, de eerste schooldag van Riccardo. Daar ging nog heel wat aan vooraf. Eerst zou hij naar Acqui-Terme naar school gaan, dat is een wat grotere stad op ca. 12 km afstand. Met de bus of de fiests, dat wisten we nog niet.  Maar toen wij in het gemeentehuis waren, vertelde die aardige man dat er hier in het dorp ook een scuola media is. Dat was een verrassing want het scheelde een hoop kopzorgen. Je moet weten dat er hier geen fietspaden zijn, en ik zag dat fietsen naar school niet zo zitten.  De automobilisten zijn hier af en toe helemaal gek geworden, iedereen belt tijdens het rijden (hier ook verboden, hoor), iedereen kleeft als een gek, en dan écht kleven he, nog geen anderhalve meter is heel gewoon. Ze rijden dan schuin achter je, zodat ze toch voor je kunnen kijken. Inhalen doen ze dan uiteinderlijk en dan kijken ze niet of er een tegenligger aankomt. Nee, jij moet gewoon een tikkie naar rechts en zo passeren er drie auto’s elkaar. Dus dat fietsen op zo’n openbare weg is niet veilig voor een kind van 12.Het dorpschooltje is heel gezellig, heel klein, en de grote verrassing komt nog. Riccardo wordt iedere dag opgehaald en thuisgebracht met de scuola-bus. Hier moet je wel wat voor betalen, maar wat een luxe zeg. Dus na het eind van de vakantie, ruim 3 maanden, ging de wekker om half zeven, en voortaan 6 dagen per week. Ja, hier gaan ze ook op zaterdag naar school. Voordeel is dat ze iedere middag vrij zijn, nadeel is het vele vroege opstaan. Maar ook weer goed voor ons, de dagen gaan toch al zo snel, voor je het weet is het al weer avond. Onze sanitaire voorzieningen zijn opzich goed. We hebben een soort badkamer gevonden, met een goedwerkende toilet en zelf een piepklein zitbadje, een wastafel en een soort voetenbadje. Alleen geen warm water, dus douchen doen we koud. Geeft niks, het is heel warm, en we hebben een soort buitendouche gekocht, die als hij in de zon staat, wel 6 minuten warm water geeft. Onze kleren was ik met de hand, wasmachine is nog te veel luxe.Tot volgende week, Nelly