Zeg nou zelf: u gaat toch ook liever niet voortijdig dood door onvoldoende te bewegen? Wat voortijdig is blijft in wetenschappelijke artikelen doorgaans vrij duister, want het gaat in onderzoeken altijd over grote groepen.

Terwijl ik natuurlijk persoonlijk helderheid wil over de vraag hoeveel jaar het mij oplevert als ik drie keer per week (tegen mijn zin) loop te beunen in de sportschool. Ik sport bij DeMix en daar is niets mis mee, behalve dat het om sporten gaat. En dat de dames van de receptie bij binnenkomst ‘goedemorgen’ en ‘veel plezier’ zeggen, terwijl ik dat niet ga hebben. Ik prijs de ochtenden dat ik van mezelf niet hoef. Waarbij ik dan als non-argument heb, dat geen mens weet wanneer hij doodgaat en dat voortijdig dus ook maar een slag in de lucht is.

En nu is er een artikel in een gezaghebbend wetenschappelijk tijdschrift verschenen. Ik hoef door de week helemaal niet te sporten. Als ik de kans op een voortijdige dood met 30 % wil verlagen hoef ik enkel in het weekend drie uur stevig te wandelen. Niet sloom kuieren maar echt hoppa met fikse armzwaaien en ferme passen dat park Oudegein in. Marcheren, maar dan zonder bepakking.

Het gaat om de duur: anderhalf uur per dag en niet stiekem smokkelen door die anderhalf uur op te delen in drie keer een half uur, omdat je bijvoorbeeld toch de hond moet uitlaten. Dat doet namelijk niks voor een voortijdige dood. En dat wil je niet. En het is vast ook heel goed voor de hond. Want dat is ook een zoogdier.

Wat verder glashelder werd in het artikel: zitten is dodelijk. Zitten is het nieuwe roken. Wie rookt én veel zit kan het beste alvast contact opnemen met een uitvaartonderneming. Zeker als daarbij ook nog sprake is van zakken chips en andere snacks (van teveel zout ga je ook weer voortijdig dood).

Wie tien uur per dag zit, heeft 40 tot 60 procent kans om vroeg te overlijden, dus met dat weekendwandelen erbij houd je nog altijd 10 tot 20 procent kans op een vroegtijdige dood over.

Dus.

De boodschap is dan ook: onderbreek het zitten. Ga eventueel fietsend werken (op een deskbike), neem de trap, en grijp echt élke kans aan om te gaan staan, ongeacht waar. Stoor je niet aan visite, neem je tijd in de bioscoop, en trek je niets aan van eventueel commentaar van omstanders. Die kunnen ook gewoon gaan staan.

Uit een aantal kleinere zitonderzoeken is gebleken dat de schade van tien uur zitten misschien toch gecompenseerd kan worden door op iedere werkdag een uur (!) intensief te sporten.
Voor langzitters is weekendsport dus niet genoeg.

Ik word hier toch zo moe van.