De Nieuwegeinse Willeke Stadtman (1950) is onlangs een tweede leven begonnen als schrijfster. Is echtgenote en moeder van drie kinderen. Heeft inmiddels drie kleinzoons, een hond (een Roemeense kliko) en een kleinhond (de hond van haar dochter). Vierendertig jaar was Willeke werkzaam in de gezondheidszorg, aanvankelijk als arts, later als bestuurder met name in de ouderenzorg. In 2011 is zij gestopt met werken, precies zoals zij zich had voorgenomen. Al een tijdje heeft Willeke haar eigen column op De Digitale Stad Nieuwegein. Deze zijn ook in boekvorm uitgebracht en ligt momenteel bij boekhandel Manschot op Cityplaza met de titel: ‘Hopeloos maar niet ernstig’ (ISBN: 978-90-484-3583-6).
Willeke: ‘Het nieuwe jaar is beroerd begonnen. Traditiegetrouw dansen echtgenoot T. en ik het prille jaar in op de klanken van Zij gelooft in mij. Met een harde droge tik hield de versterker het om drie minuten over twaalf voor gezien. We wonnen 0,00 euro (fijn, die cijfers achter de komma) in de Oudejaarsloterij, 500 meter van ons huis viel een Kanjerprijs van 1 miljoen euro en de poes kwam na drie dagen hinkend binnen, linker achterpootje beetje stuk.’
‘Op zondag 4 januari kletterde er spontaan een schilderij van Sjef Jacobs van de muur met medeneming van de bedrading van de verlichting, compleet met ontmanteling van twee lampjes, en bij de Mediamarkt hadden ze die lampjes niet. ‘Komen vermoedelijk dit jaar nog wel een keer binnen.’ Klik hier om de column ‘Valse start’ te lezen.
