De Nieuwegeinse Willeke Stadtman (1950) is onlangs een tweede leven begonnen als schrijfster. Is echtgenote en moeder van drie kinderen. Heeft inmiddels drie kleinzoons, een kleindochter (Eloisa), een hond (een Roemeense kliko) en een kleinhond (de hond van haar dochter). Vierendertig jaar was Willeke werkzaam in de gezondheidszorg, aanvankelijk als arts, later als bestuurder met name in de ouderenzorg. In 2011 is zij gestopt met werken, precies zoals zij zich had voorgenomen. Al een tijdje heeft Willeke haar eigen column op De Digitale Stad Nieuwegein. Deze zijn ook in boekvorm uitgebracht met de titel: ‘Hopeloos maar niet ernstig’ (ISBN: 978-90-484-3583-6) en verkrijgbaar bij de Bruna op het Muntplein.
Willeke: ‘Je moet het maar leuk vinden: een excursie naar de Vlaamse slagvelden van WO I in Ieper en Diksmuiden. We gingen met de bus. Ik was de enige deelnemer onder de 65 – naast de reisleider -, een royale veertiger met de uitstraling van een bleke week-corpulente puber met capuchon-shirt. Met zware shag rookte hij zich tijdens elk buitenluchtmoment een uitweg uit zijn onzekerheid.’
‘De chauffeur oogde in zijn geruite ensemble als een kruising tussen Sherlock Holmes en een klassieke golfspeler.’ Klik hier om de column ‘Uitstapje’ te lezen.
