De Nieuwegeinse Willeke Stadtman (1950) is onlangs een tweede leven begonnen als schrijfster ‘to be.’ Is echtgenote en moeder van drie kinderen. Heeft inmiddels drie kleinzoons, een hond (een Roemeense kliko) en een kleinhond (de hond van haar dochter). Vierendertig jaar was Willeke werkzaam in de gezondheidszorg, aanvankelijk als arts, later als bestuurder met name in de ouderenzorg. In 2011 is zij gestopt met werken, precies zoals zij zich had voorgenomen. Al een tijdje heeft Willeke haar eigen column op De Digitale Stad Nieuwegein: ‘Appels & Peren.’
Willeke: ‘Nederland had zijn week effe niet. Het begon er al mee dat we vorige week op de NAVO-top in Wales bruutweg werden gepasseerd voor deelname aan de Coalition of the Willing, de negen landen die de strijd aangaan met de Islamitische Staat. Officieel – volgens minister Timmermans – omdat er maar negen landen in het kleine zaaltje in Wales pasten, maar officieus natuurlijk omdat Nederland zich onsterfelijk belachelijk heeft gemaakt door het leveren van een oude partij helmen en scherfvesten die een overijverige bejaarde korporaal nog wist te liggen in een vervallen magazijntje bij de Johannes van Kornput kazerne’
‘Dan vraag je om moeilijkheden. Dan snap je de politieke tijdgeest niet: net als Obama eindelijk zijn mouwen wil opstropen en met bommen en granaten IS tot op de bodem wil uitroeien, heeft Nederland nog ergens een roestige schuit over om serieus wapentuig van anderen naar Irak te verschepen.’ Klik hier om de column ‘Tikkie terug’ te lezen.
