De Nieuwegeinse Willeke Stadtman (1950) is onlangs een tweede leven begonnen als schrijfster. Is echtgenote en moeder van drie kinderen. Heeft inmiddels drie kleinzoons, een hond (een Roemeense kliko) en een kleinhond (de hond van haar dochter). Vierendertig jaar was Willeke werkzaam in de gezondheidszorg, aanvankelijk als arts, later als bestuurder met name in de ouderenzorg. In 2011 is zij gestopt met werken, precies zoals zij zich had voorgenomen. Al een tijdje heeft Willeke haar eigen column op De Digitale Stad Nieuwegein. Deze zijn ook in boekvorm uitgebracht met de titel: ‘Hopeloos maar niet ernstig’ (ISBN: 978-90-484-3583-6).
Willeke: ‘Ik kom het stel bijna elke dag tegen op mijn ochtendronde door het Nieuwegeinse parkje. Nou ja, stel: ze laten samen de hond uit, dat is alles. Die van hem komt uit Spanje, die van haar uit Griekenland, en ik heb een Roemeense kliko, dus dat schept een band.’
‘De man is oud, oogt wat rafelig, beweegt zich voort met rollator of scootmobiel, maar humor heeft hij. De vrouw is een stuk jonger; ze heeft wel iets van een vrouwelijke commando, maar dan zonder uniform. Ze bezit een stem die zeer ver draagt, vooral als haar hond met een halve ontbijtkoek in de bek rond rent en haar elke keer te slim af is. Opgeven deed ze niet, schreeuwen wel, en na drie rondjes rond de vijver had ze hem te pakken. Maar toen had hij de koek al op.’ Klik hier om de column ‘Ring’ te lezen.
