De Nieuwegeinse Willeke Stadtman (1950) is onlangs een tweede leven begonnen als schrijfster. Is echtgenote en moeder van drie kinderen. Heeft inmiddels drie kleinzoons, een kleindochter (Eloisa), een hond (een Roemeense kliko) en een kleinhond (de hond van haar dochter). Vierendertig jaar was Willeke werkzaam in de gezondheidszorg, aanvankelijk als arts, later als bestuurder met name in de ouderenzorg. In 2011 is zij gestopt met werken, precies zoals zij zich had voorgenomen. Al een tijdje heeft Willeke haar eigen column op De Digitale Stad Nieuwegein. Deze zijn ook in boekvorm uitgebracht met de titel: ‘Hopeloos maar niet ernstig’ (ISBN: 978-90-484-3583-6) en verkrijgbaar bij de Bruna op het Muntplein. Nu ook haar andere boek ‘Op voet van oorlog.’
Willeke: ‘Ik snap dat u niet meteen de overeenkomst ziet tussen het functioneren van een ziekenhuis in de jaren tachtig van de vorige eeuw en een nagelstudio in Nieuwegein. Ik was er zelf ook niet opgekomen. Maar soms dringt het zich op. Goed.’
‘Bij een goed uitgekiende val met een hoestdrank in de hand brak ik mijn elleboog, de fles was nog heel. Ziekenhuis, en na twee dagen gipscontrole, om 08.00 uur stipt op de poli chirurgie. In die tijd werden alle patiënten om 08.00 uur besteld. Wel zo handig voor de dokter, greep hij nooit mis. Het was knetterdruk in de immense wachtzaal, hele volksstammen hadden zich voorbereid op een lange dag. Thermosflessen koffie mee en voor de tussen de middag boterhammen. Als dokter kende ik de truc van ‘allemaal tegelijk laten opdraven.’ Dus kwam ik op mijn dooie akkertje om 09.00 uur aanzetten.’ Klik hier om de column ‘Nagelstudio’ te lezen.
