De Nieuwegeinse Willeke Stadtman (1950) is onlangs een tweede leven begonnen als schrijfster. Is echtgenote en moeder van drie kinderen. Heeft inmiddels drie kleinzoons, een kleindochter (Eloisa), een hond (een Roemeense kliko) en een kleinhond (de hond van haar dochter). Vierendertig jaar was Willeke werkzaam in de gezondheidszorg, aanvankelijk als arts, later als bestuurder met name in de ouderenzorg. In 2011 is zij gestopt met werken, precies zoals zij zich had voorgenomen. Al een tijdje heeft Willeke haar eigen column op De Digitale Stad Nieuwegein. Deze zijn ook in boekvorm uitgebracht met de titel: ‘Hopeloos maar niet ernstig’ (ISBN: 978-90-484-3583-6) en verkrijgbaar bij de Bruna op het Muntplein.
Willeke: ‘Het is een cadeautje als je een gesprek opvangt terwijl je ogenschijnlijk doelloos op een loopband staat bij sportschool DeMix op een maandagochtend die zonder jou ook wel op gang gekomen was.’
‘Daar stapte ze voort, de trotse grootmoeder die haar vriendin op de loopband ernaast tot in detail bijpraatte over de recente wederwaardigheden rond haar hoogbegaafde kleinkind in een vapeur van nonchalance, zij kon het immers ook niet helpen. De vriendin nam een slok water, keek naar buiten, en vertelde dat ze onlangs geheel eigenhandig een totaal versleten rieten stoel opnieuw had bekleed.’
