De Nieuwegeinse Willeke Stadtman (1950) is onlangs een tweede leven begonnen als schrijfster. Is echtgenote en moeder van drie kinderen. Heeft inmiddels drie kleinzoons, een hond (een Roemeense kliko) en een kleinhond (de hond van haar dochter). Vierendertig jaar was Willeke werkzaam in de gezondheidszorg, aanvankelijk als arts, later als bestuurder met name in de ouderenzorg. In 2011 is zij gestopt met werken, precies zoals zij zich had voorgenomen. Al een tijdje heeft Willeke haar eigen column op De Digitale Stad Nieuwegein. Deze zijn ook in boekvorm uitgebracht en ligt momenteel bij boekhandel Manschot op Cityplaza met de titel: ‘Hopeloos maar niet ernstig’ (ISBN: 978-90-484-3583-6).

Willeke: ‘Kent u ze ook, die lijstjes? Tegen het einde van het jaar krijgen we massaal de kolder in de kop. Wordt alles en iedereen de maat genomen en dat zetten we dan in een ranglijstje.’

‘Het woord van 2014? Volgens Van Dale is dat het woord dagobertducktaks, volgens het Genootschap Onze Taal is dat rampvlucht. Ik vind dat verwarrend. Ik heb houvast nodig om het jaar goed te kunnen afsluiten. Bijvoorbeeld om te weten dat Quinsy Gario (anti-Zwarte Piet missionaris) volgens de luisteraars van radio 538 Klootzak van het jaar is geworden. Of dat omroep Gelderland vindt dat knijpzonnetje het weerwoord van 2014 is. Of dat Jessica ten Voorden zorgtopper van het jaar is volgens brancheorganisatie Actiz. Kijk, dan kan ik verder.’ Klik hier om de column ‘Lijstjes’ te lezen.