De Nieuwegeinse Willeke Stadtman (1950) is onlangs een tweede leven begonnen als schrijfster. Is echtgenote en moeder van drie kinderen. Heeft inmiddels drie kleinzoons, een kleindochter (Eloisa), een hond (een Roemeense kliko) en een kleinhond (de hond van haar dochter). Vierendertig jaar was Willeke werkzaam in de gezondheidszorg, aanvankelijk als arts, later als bestuurder met name in de ouderenzorg. In 2011 is zij gestopt met werken, precies zoals zij zich had voorgenomen. Al een tijdje heeft Willeke haar eigen column op De Digitale Stad Nieuwegein. Deze zijn ook in boekvorm uitgebracht met de titel: ‘Hopeloos maar niet ernstig’ (ISBN: 978-90-484-3583-6) en verkrijgbaar bij de Bruna op het Muntplein.
Willeke: ‘In de Molenkruier las ik dat Nieuwegein ‘klimaatstad’ wil worden. Ergens in 2040. Een pittig voornemen. Iedereen weet hoe het gaat met klimaatplannen. In 1972 had je de Club van Rome, gevolgd door imposante klimaatconferenties in Berlijn, Kyoto, Kopenhagen, Durban en Doha. Met als gemeenschappelijk kenmerk: wegkijken voor gevorderden.’
‘Tijdens de klimaatconferentie in Parijs (december 2015) schijnt een doorbraak bereikt te zijn: de stijging van de temperatuur op aarde moet in 2100 beperkt zijn tot 1,5 graad door de collectieve en vooral eensgezinde strijd van 200 landen tegen de broeikasgassen. Ban Ki-Moon (opperhoofd van de VN) was er blij mee. Aan het slot van de bijeenkomst sprak hij de historische woorden: ‘Leve de planeet, leve de mensheid, leve het leven.’ Zo’n wereldwijde gedachte moet je vervolgens wel naar lokaal niveau weten te vertalen.’ Klik hier om de column ‘Speelparadijs’ te lezen.
