De Nieuwegeinse Willeke Stadtman (1950) is onlangs een tweede leven begonnen als schrijfster. Is echtgenote en moeder van drie kinderen. Heeft inmiddels drie kleinzoons, een hond (een Roemeense kliko) en een kleinhond (de hond van haar dochter). Vierendertig jaar was Willeke werkzaam in de gezondheidszorg, aanvankelijk als arts, later als bestuurder met name in de ouderenzorg. In 2011 is zij gestopt met werken, precies zoals zij zich had voorgenomen. Al een tijdje heeft Willeke haar eigen column op De Digitale Stad Nieuwegein. Deze zijn ook in boekvorm uitgebracht met de titel: ‘Hopeloos maar niet ernstig’ (ISBN: 978-90-484-3583-6).

Willeke: ‘Ik las in de krant dat de KNVB voetballende kleuters beschouwt als ‘fundament voor de pyramide’. Daarom staan er al bij de F-jes scouts van de grote clubs langs de lijn op zoek naar de Hollandse Messi.’

‘Neem Job, hij is net vijf geworden, maar hij heeft een fluwelen trap in huis en een goed buitenkantje rechter schoen. Sinds kort mag hij meetrainen bij Feyenoord. En het enthousiasme van ouders is groot. Zo heeft de moeder van Havy een trui met het opschrift Voetbalmoeder en de tekst ‘Sommige mensen wachten een heel leven op een ontmoeting met hun favoriete speler. Ik breng de mijne groot.’ Ze is niet jaloers op Joost. Alle ouders gaan leuk met elkaar om. Nou dat was in mijn tijd wel anders.’ Klik hier om de column ‘JSV’ te lezen en hoe anders het was.