Alles raakt ‘gecoroniseerd’: neem de kranten. Je vraagt je af waar ze in hemelsnaam de kranten mee vulden vóór de Coronacrisis. Oké, de Brexit heeft ons jaren geterroriseerd, en ineens hoor je niets meer over de Brexit. Brussel heeft natuurlijk iets anders aan zijn hoofd dan onderhandelen met ‘good old sick’ Boris J. over de uitwerking van de voorwaarden van de Brexit.
Ik vind het trouwens opvallend stil in de supermarkten. Tenminste op de tijdstippen dat ik er kom. Misschien heb ik gewoon een gunstige hand van plannen. Of geluk. Of allebei.
We lopen een beetje als schimmen door de winkel, inschattend hoe we elkaar op ca 1,5 meter kunnen passeren. Het doet me deugd dat het grote hamsteren achter ons lijkt te liggen. Al zag ik dinsdag een jongeman toch een beetje sneaky in de weer met twee reuzepakken toiletrollen.
Het schijnt aan de volksaard te liggen wat er gehamsterd wordt. In Italië sloegen ze massaal pasta in, in Indonesië doen ze in noedels en rijst, in België gaan ze voor diepvries patatten. Hier in Nederland slaan we blikconserven, pasta, meel en toiletrollen in; de desinfecterende handgels- en doekjes waren toen al ingekocht door onze slimmere medeburgers. Ik hoor daar niet bij. Ik stuitte bij het onnodig opruimen van de badkamerladen – je wilt toch iets om handen hebben – op een flesje desinfecterende hand gel van Rituals. Echtgenoot T. was er verguld mee. Een kinderhand is snel gevuld als het om gel gaat.
In de VS ziet het hamster programma er anders uit. Daar gaat het om vuurwapens en munitie. Je moet er even opkomen, maar ‘This is America.’ Veruit het populairste wapen is het semi-automatische AR-15 aanvalsgeweer. Een controversieel wapen, omdat het vaak is gebruikt bij bloedige schietpartijen.
Volgens wapenleverancier Boerio (Pennsylvania) zijn ze niet aan te slepen. ‘Iedereen kent de AR 15. Klanten kopen hem vaak tijdens een crisis, omdat ze bang zijn dat de regering dit wapen gaat verbieden.’ Ja, en wat moet je dan in tijden van Corona. Zonder wapen.
Met hun aankoop kunnen de klanten oefenen op de schietbaan, maar zegt Boerio, ‘Ik heb amper personeel om de schietbaan te bemannen.’ Hoewel wapenwinkels geen essentieel onderdeel zijn van de voedselketen worden ze toch tot de zogeheten ‘essential businesses’ gerekend. De munitie is vanwege de hoge vraag inmiddels op rantsoen.
Amerikanen maken zich niet ongerust over het Coronavirus, maar wel over mogelijke ongeregeldheden. ‘Ik wil mijn familie kunnen beschermen,’ zegt een klant met een pistool achter zijn broekriem en een AR 15-geweer in een langwerpige koffer.
Ik ben blij dat ik niet eens een moreel alibi nodig heb om naar een land met zo’n cultuur en met zo’n president af te reizen. Ik kom er gewoon niet in.
Willeke Stadtman
Klik hier voor de eerdere columns van Willeke Stadtman over dit onderwerp.
