Eerlijk gezegd vind ik dat die hele pandemie wel een beetje als een nachtkaars uitgaat. De afgelopen twee jaar kon je geen krant openslaan of je verdronk in de Coronakolommen, nu is het ‘graven’ naar zeldzame brokjes informatie. Dus in die zin ‘trof’ het dat er op 23 maart nog even flinke ophef ontstond over de (mogelijke) rol van Coronaminister De Jonge bij het ritselen van de mondkapjesdeal door de bende van Sywert van Lienden. De Tweede Kamer verkeert in verhoogde staat van paraatheid, er wordt een debat aangevraagd: de politiek moet tenslotte iets te doen hebben nu er niet meer eindeloos gesoebat kan worden over de Corona maatregelen.
De verrukkelijke tweet van De Jonge was in ieder geval de opmaat voor een gesprek met Sywert van Lienden: Je kunt die Sywert beter inside pissing out hebben dan outside pissing in. De tweet is inmiddels een molensteen om de nek van de Jonge, en de Tweede Kamer heeft 20 tot de tanden bewapende fracties klaar staan om er eens flink over door te zeiken.
Vorige week kreeg de pandemie ook al een staartje voor dansleraar Willem Engel, de voorman van Viruswaarheid. Hij had net zijn stem op Forum voor Democratie uitgebracht, toen hij werd aangehouden wegens verdenking op opruiing en het verspreiden van medische desinformatie. Volgens zijn advocaat, ex-drugscrimineel Jeroen Pols, zet het regime Rutte de volle aanval in op critici en oppositie. Ondertussen een grote mond hebben over de democratie in Rusland. Een afschuwelijke voltreffer.
Viruswaarheid schuwde het niet om een verband te leggen tussen de Coronamaatregelen en de Holocaust, en Jeroen Pols schuwde het niet om een uiterst pijnlijke link te leggen met het publiekelijk monddood maken van een heel volk en daarmee ook met de gruwelijkheden die het regime van Poetin momenteel aanricht in de oorlog in Oekraïne. Dieper kun je niet zakken.
Op 23 maart keerden we na twee jaar terug naar het ‘oude normaal’. Nergens klonk een fanfare, nergens ging de vlag uit. Al was het maar omdat we inmiddels in een ander ‘nieuw normaal’ zijn beland, dat van een oorlog op ons eigen continent. Zoals iemand schreef: de vrede in Europa is 77 jaar geworden.
Ik heb geen moment overwogen om een reeks columns te gaan schrijven met als titel In tijden van oorlog. Al was het maar omdat ik niet wil dat het een reeks wordt.
Willeke, wellicht tot gauw!
