Ik heb de afgelopen weken onder een steen gelegen. Waren de terrassen eindelijk open, werden we nationaal geteisterd door een misselijk makende cocktail van een hardnekkige poolwind met hoosbuien, hagel en onweer bij een gevoelstemperatuur van zo’n 3 graden, uitgeserveerd gedurende de gehele meivakantie.
Voor het virus was het heel dubbel, het is dol op lage temperaturen, maar een fikse tegenvaller was het uitblijven van deinende mensenmassa’s in parken en in winkelstraten. Alhoewel: op de zaterdagmarkt in Nieuwegein kun je desgewenst over de ‘koppen’ lopen en afstand houden is iets van vóór de versoepelingen.
In de opmaat naar persconferentie nummer 32 broedde onze demissionaire premier op de uitwerking van zijn radicale ideeën, die hij achteloos aangekondigd had tijdens die korte stop bij een NOS verslaggever. U weet wel, tijdens dat fietstochtje met dat mutsje en die sportieve fiets en dat stoere jackie.
Helaas, zo meldde hij bij Nieuwsuur, was hij nogal druk, en dan valt het niet mee om radicale ideeën echt concreet te maken. Er kwam dan ook niet veel van terecht. Ook niet van de diepgaande reflectie, die was ook niet van de grond gekomen door al die drukte. Hij ging echt niet alles anders doen, hij was best trots op 10 jaar Zichzelf en hij was nu eenmaal van de goede sfeer en de snelle besluiten, maar hij had wel één radicaal idee en dat was het terug brengen van de menselijke maat. Het bleef onduidelijk wat de verblijfplaats was van die menselijke maat, waar hij hem gedurende die tien jaar was kwijtgeraakt, maar het valt ook niet mee om alles goed te onthouden als er zoveel dossiers je tafel passeren. En hij is ook niet zo van de losse aantekeningen, die kunnen zomaar onverwacht ergens opduiken, dat hebben we pas nog gezien bij Ollongren.
Hij was niet op het radicale idee gekomen om als leider plaats te maken. Hij heeft waarschijnlijk ook geen actieve kennis van het begrip houdbaarheidsdatum. Los daarvan heeft hij noch de partij gezorgd voor een stel geschikte frisse mannen en vrouwen die moeiteloos het stokje over kunnen nemen als het ‘poppetje’ Rutte – die echt alle waardering verdient voor tien jaar premierschap en dat meen ik – aan het einde van zijn politieke levenscyclus is.
Op de markt in Nieuwegein trof ik ter hoogte van de notenkraam de hondstrouwe Leger des Heils soldaat. Hij had een briefje opgehangen waarop stond Hemel of Hel. Hij zei dat ik zelf mocht kiezen: als ik in Jezus geloofde, dan werd het de hemel. En anders…. Echtgenoot T. vroeg of het ook volstond als je een goed mens was. Iemand met oog voor de menselijke maat. Hij schudde zijn hoofd, zijn pet bewoog mee. Nee, daar was Jezus echt heel radicaal in.
Klik hier voor de eerdere columns van Willeke Stadtman over dit onderwerp.
Een duidelijk en eerlijk antwoord van deze Heilssoldaat. Erg verfrissend in deze schimmige tijden!